წვიმაა..
გუბეებს ვაბიჯებ
და სულში იმსხვრევა
შენი მოლოდინით ნაძერწი წამები...
ჩუმად ვარ...
ტირიან გაწუწული ხეები..
კულისებს მიღმა კი იღიმის აჩრდილი
და ბრმა მუსიკოსი უკრავს ვიოლინოს
სადა ხარ...
მითხარი იმ ღამეს ვერ თქმული სათქმელი:
ცხოვრება იწყებაო თავიდან...
წლები გაპარულაო რამდენი.