შემოახია ზაფხულის დღეს წვიმამ სამოსი,
შერცხვენილი მზე მიიმალა ღრუბლის კალთაში,
სხივებს ლამაზი ქალის ეშხით წვიმად ჩამოშლის,
მოწყენილ ღამეს, სანატრელო, ისევ გადავრჩი.

წვეთების წკაპუნს ავაყოლებ რიტმას კლავიშის,
უძილო ღამე წვიმასავით ნაზი იქნება.
ასეთი ღამე, ასეთ წვიმად ღირდა ზღაპრისთვის
და ეს ზღაპარი, სამწუხაროდ, დილას მიჰყვება.