ზღვა რომ წვეთობით დაილევა, ისე დავლიე ჩემი მოთმინება.
      წვიმიან ამინდში ღრუბლები ნისლებად რომ ჩამოწვებიან ცის ქვეშ, ჩვენთან ახლოს და უფლისგან მოშორებით, ისე გაფანტულად გაწვა მე და შენ შორის არგაცხადებული სიყვარული. ის ერთმანეთის დანახვაში ხელს გვიშლის.
      ზაფხულში სულისშემხუთველი მზე რომ მოგწყინდება და ზამთრის სისპეტაკე გინდა, ზამთარში კი სიცივით მობუზული უიმედოდ ელი მზის სხივებს, ისე ვნატრობ შენს ნახვას და როცა გნახავ, მონატრებას ვნატრობ.
      როცა შენკენ მოვდივარ, წუთი საათს ჰგავს და როცა შენთან ვარ, საათი-წუთს.
      აი ჩემი ხელისგული. სულ ცოტა აკლია, მაგრამ ხომ აკლია და ჩვენი ცხოვრების გზები კი არა, აზრებიც ვერ გადაკვეთს ერთმანეთს.
      ჩემი გულისგული... გული შენია, გულისგული კი ჩემი...