ძამი, ჩამაიშალ კოშკი,
კოშკსაც აღარ ვჩივი ძამი,
მთაც კი ჩამაიქცა, იცი?
კლდეც თან ჩამაიყოლ მკვრივი.

კლდეს კი ის ჯიხვები ჩაჰყვნენ,
ჩვენ რომ ავედევნეთ ერთხელ
ძამი, ვერც პირიმზე მავხელ,
ალბათ დაეტნია ლოდებს -

ესე ბეწიკუა, ნაზი,
ლოდი - პირქუში და მძიმე,
ალბათ ნეკნებს უნგრევს მწვანეს,
ალბათ ნეკნებს უნგრევს შავი.

ძამი, ჩამაიშალ კოშკი,
ძამი, ჩამაიშალ მთაი,
ჩვენაც ჩამავიშალთ ძამი,
შავს ქვეშ დავეტნიეთ ძალით.