/ვაი შენ,დამარბეველო, თავად დაურბეველო. გამცემო და თავად გაუცემო,როცა  მოათავებ რბევას - შენც დაირბევი...ესაია წინასწარმეტყველი თ.33. მ.1/

ნუ  დამიჩრდილავ.
დასკდომამდე აქვთ დაბერილი ღრუბლებს ცურები.
და  „ცრემლებიდან  იღიმის“  დილა .
შენ,  სექვოიას*,  მკლავზე  ჩვილი  რომ  ჩაუცურდი
და  წაულებთან**  ჩიბეებში*** არჩევდი  გირჩებს-
ჩემი  ხომალდი  ჩაიძირა  ოქროს  სილაში 
მაშინ.
ზედაშე  თაფლის  დამეღვარა.
ხან,    გავახელე  ცეცხლისმფრქევი,  ხნულში,  ხარები.
ვახარე  კბილი  გველეშაპის,    ვთესე  და  ვთიბე.
ქათიბი  ვერძის  ამეშალა,  ვით  ნიაღვარი;
ხან,  ავილანძე  რძის  ნისლეულის  ქარავანებით
დასერილ  ცაში. 
შენ,  ახლა,  მზისთვის  მარწუხი  გაქვს  შემორაგული,
კიდეც  ბინდდება.
გზაარეული ვბრუნავ  ზღვაში, ვით ორაგული,
უგზო-უკვალოდ  ავედევნე  მორევ- დინებას;
ნავთსაყუდელი  ვერ  დავიგულე;
ილანდებიან  ქარიშხალები  პირამიდებად.
წამერთო სასო,
  გადარჩენაა,  ახლა,  გრიგალი,  ძალით  იმგვარით,
რომ  ამომაგდოს    ძვალ-სახსარიდან;
გადამისროლოს  ზეთისხილის  კლდოვან  ნაპირთან
და  მუხლმოყრილი  ისე  მიმგვაროს-
რომ  გადავიძრო    ათასგზის  ტყავი
გველივით;      მინდა, 
ჭრელი  პერანგი  დავტოვო  ქვაზე.
ნუ  დამიჩრდილავ,
სიცოცხლეც,  ახლა,  სიკვდილითაა  პირთამდე  სავსე.
ნუ  დამიჩრდილავ,
იისფერად  თენდება  დილა.

                                             
                                                მზისო ნავროზაშვილი

*სექვოია- მრავალწლოვანი ხე. სამშობლო ჩრდ.ამერიკა
**წაულა–მცირე ზომის ცხოველი წავისებრთა ოჯახიდან, ბინადრობს ჩრდ.ამერიკასა და ევროპაში.
***ჩიბე- ბუნაგი.