თბილისის ჰაერი ურნაში ჩააყუდა შავტუხა იეზიდმა,
გაწვიმდეს უნდა და ცა რიდით შეჰყურებს მთვლემარე ლიანებს,
საღამოს კიბესთან მშიერი მხატვარივით მიეძინა,
გულს ნუ აიტკიებთ, არავინ არაფერს ინაღვლებს.

იფარებ საბანს და გიფარებს ქალაქის მონმარტი,
ზიხარ და სიზმარში გაცვეთილ კინოფირს აშუქებ,
ჩამირთეთ მუსიკა და ჯეკ დენიელსი მომართვით,
ჩემთვის ჯერ ადრეა, ჯერ კიდევ ავიტან საჩუქრებს-
ბედისგან და სული ჯინივით ამოდის ბოთლიდან,
მწყურია და ტუჩებს თოვლივით დავადნობ ჭიქაზე,
ჩვენს განვლილ ნაბიჯებს შვილები ცდიან და მოთვლიან,
უქოლგოდ დადიან ფიქრები ზაფხულის წვიმაში,

ჩვენ ყოველ საღამოს ერთმანეთს ვუკეთებთ ნარკოტიკს...
ვიცით, რომ ცოტა გვყავს მოკეთე და მტერიც სამყოფი.