სკივრი ბებიას დარჩა,
მე საწერი მაგიდის ჩარაზული კარი გამოვხსენი...
წელიწადია, თავს ვარიდებ,
ფიქრებს კი ვერა...
აქ ჩვენი ისტორიაა-
შეჩერებული კადრივით დაუსრულებელი.
აღარაფერი მიგვიმატებია, ვერც გამოვაკელით.
წერილები თითქოს გაცრეცილა,
ორიოდე ყვავილი, რა თქმა უნდა, დაჭკნა.
***
მოგონებებით სავსე უჯრაში
პაემანი ვეღარაფრით ჩავტიე და
ისე მივკეტე,
სული მოვიყოლე.
***
ისევ მეტკინე...