მუცლით ცხრა თვე მატარებდი,
მკვებე და მზარდე სისხლით,
შენ სიძლიერეს გმატებდა
ჩემზე ოცნება,ფიქრი.
გავჩნდი და გული აგევსო
გასაოცარი რწმენით,
რომ მოვევლინე ქვეყანას
სულის ნაგლეჯი შენი.
მელოლიავე, მატარე
უკვე ხელებით დიდხანს,
დაიმახსოვრე ყოველი
ჩემი ნათქვამი სიტყვა.
და როცა მყარად დავდექი,
მაინც ფეხდაფეხ მომყევ,
მთელი სიცოცხლის მანძილზე,
ჩემთვის ბუტბუტებ  ლოცვებს.
მუცლით ხომ ცხრა თვე მატარე
და ორი წელი  კი ხელით,
და გულით , ვიცი, მატარებ,
შენი ცხოვრება მთელი.