* * *
ძველ მეგობარს რომ ვნახავთ შემთხვევით და ვგრძნობთ, სულ მალე უნდა გავშორდეთ, იმ დროს ცხოვრება გვიხმობს თავისკენ; ქუჩებიდან, ოჯახებიდან, სამსახურების, თუ პირადი საქმეებიდან. ალბათ, ამიტომ გვახსენდება მაშინ ბავშვობაც... და შეზღუდვები მშობლებისაგან, იმით მაინც უკეთესი, რომ ჩვენი მშობლები მეგობართან ერთად დარჩენის კიდევ ორ-სამ წუთს გვაპატიებდნენ.
* * *
ფანჯრებთან დიდხანს, ძალიან დიდხანს რომ დგახარ და ქუჩას უყურებ, ის დარდი შენი... და არა მისი, ვინც იმ გზაზე მხრებშიმოხრილი, გადაღლილი ჩაივლის ხოლმე, ამოხედავს შენს სახეს, თვალებს და დაიჯერებს, რომ ზოგი სახლშიც უსახლკაროა, რომ ზოგს თავის თბილ ოთახშიც სცივა.
* * *
კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა. ბოლოს, როდესაც ყველაფერი გამოიარა, როცა ფოთლებიც მიულაგა თავის ცხოვრებას, შეუბრუნა სიბერეს სახე, გაკვალა თოვლი და, ხელებში - მთის ყვავილებით, წავიდა ვრცელი მინდვრებისაკენ.
* * *
უფალო ჩემო, კრავი მწყემსს რომ მოგისაკლისებ, მეც დავტოვებ ოთხმოცდაცხრამეტ დანარჩენს ერთად... და წამოვალ მინდვრიდან - შენკენ, თითქოს ვიცოდე, სად ხარ, თითქოს მჯეროდეს კიდეც, ორივეს - ჩვენგან; მწყემსსაც და კრავსაც ეკალ-ბარდი გვიზიდავს მხოლოდ.
* * *
როგორც მთის ვიწრო ხეობაში მდინარის ბნელ გზებს სავსე მთვარე გადმოადგება, ისე ამოდის გული ყელში, სიყვარულისას, და ანათებს სისხლს შენს ძარღვებში.
* * *
ყველას გვყავს თითო ადამიანი, - ისეთი, როგორც საკუთარი გარდაცვალება; ახლობელი, ძვირფასი, ცხადი, - რომ შეგვხვდება, გადაგვეხვევა და თვალებსაც დაგვახუჭინებს.
* * *
ბოლოს ძნელი არც უნდა იყოს, შენ თვითონ მაინც ვერ შეესწრები. რთული ისაა, როცა მკვდარი ხარ და ვერაფრით აჯერებ ცოცხლებს, რომ საქმეს უკვე ვერ გააკეთებ, სამსახურში, ან მეგობრებთან ვეღარ შეივლი, დაგავიწყდა იმედი, დარდი... და სხეულიდან გამოსვლა დაგრჩა, რომ ამ საკუთარ უკვდავებას აღარ დაესწრო.
* * *
მე მინახავს მიტოვებული სხეულები. ვიღაც რომ გყავს უძვირფასესი; მისი ცხოვრებით ცხოვრობ, განიცდი, მისი დღეები მიგყვებიან სიბერისაკენ, მაშინ ხდება, რომ გავიწყდება, მცირე ხნით მაინც, დაბრუნდე და შენს თავს დახედო.
* * *
რამდენჯერ მოვრჩი სიყვარულსაც, იმ ბილიკივით, რომ გაივლი, ვერაფერს ნახავ და ისევ უკან შემობრუნდები.
* * *
/ბეთლემი/
არსებობს სულის ურბანისტიკა; შეგიძლია, რომ გააშენო მეგაპოლისი და იცხოვრო მილიონობით უცხოსთან ერთად, შეიძლება სოფელი შექმნა, დაასახლო შენიანები, ან, უბრალოდ, გქონდეს ქალაქი, სახლებს შორის, ვიწრო ქუჩებით და საქონელთა სადგომებით, სადაც ბავშვი დაიბადება, ვარსკვლავი კი თვითონ მოგძებნის.
* * *
სულ ყველაფერს იზიდავს მიწა ვერტიკალურად... და მხოლოდ გული, გული გადის თავის ჰორიზონტს - ვიღაცისაკენ, ბოლოს კი ისიც ჩაგწყდება ხოლმე.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
18. * * * რამდენჯერ მოვრჩი სიყვარულსაც, იმ ბილიკივით, რომ გაივლი, ვერაფერს ნახავ და ისევ უკან შემობრუნდები.
თოკოოოო... შენ მართლა ძალიან-ძალიან კარგი პოეტი ხარ! 5555555555555555 * * * რამდენჯერ მოვრჩი სიყვარულსაც, იმ ბილიკივით, რომ გაივლი, ვერაფერს ნახავ და ისევ უკან შემობრუნდები.
თოკოოოო... შენ მართლა ძალიან-ძალიან კარგი პოეტი ხარ! 5555555555555555
17. თოკო შე არანორმალურო თოკო შე არანორმალურო
16. სხვაგან ვერსად ვპოულობ ასეთ გულწრფელობას. ნამდვილია ეს ყველაფერი. ეს ნამდვილი პოეზიაა. სხვაგან ვერსად ვპოულობ ასეთ გულწრფელობას. ნამდვილია ეს ყველაფერი. ეს ნამდვილი პოეზიაა.
15. "კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა. ბოლოს, როდესაც ყველაფერი გამოიარა, როცა ფოთლებიც მიულაგა თავის ცხოვრებას, შეუბრუნა სიბერეს სახე, გაკვალა თოვლი და, ხელებში - მთის ყვავილებით, წავიდა ვრცელი მინდვრებისაკენ."
უსაშველოდ მომწონს... :)
"კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა. ბოლოს, როდესაც ყველაფერი გამოიარა, როცა ფოთლებიც მიულაგა თავის ცხოვრებას, შეუბრუნა სიბერეს სახე, გაკვალა თოვლი და, ხელებში - მთის ყვავილებით, წავიდა ვრცელი მინდვრებისაკენ."
უსაშველოდ მომწონს... :)
14. ავტორი: თორნიკე ჭელიძე ჟანრი: პოეზია ჩემი შეფასება: 5
სულ ყველაფერს იზიდავს მიწა ვერტიკალურად... და მხოლოდ გული, გული გადის თავის ჰორიზონტს - ვიღაცისაკენ, ბოლოს კი ისიც ჩაგწყდება ხოლმე.
მაგრებია ყველა ავტორი: თორნიკე ჭელიძე ჟანრი: პოეზია ჩემი შეფასება: 5
სულ ყველაფერს იზიდავს მიწა ვერტიკალურად... და მხოლოდ გული, გული გადის თავის ჰორიზონტს - ვიღაცისაკენ, ბოლოს კი ისიც ჩაგწყდება ხოლმე.
მაგრებია ყველა
11. კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა.
მე მინახავს მიტოვებული სხეულები. ვიღაც რომ გყავს უძვირფასესი; მისი ცხოვრებით ცხოვრობ, განიცდი,
სულ ყველაფერს იზიდავს მიწა ვერტიკალურად... და მხოლოდ გული, გული გადის თავის ჰორიზონტს - ვიღაცისაკენ, ბოლოს კი ისიც ჩაგწყდება ხოლმე.
ამ გვერდზე ისე შემოვდივარ, როგორც ეკლესიაში...იმდენად წმინდაა აქაურობა...55555555 წმინდა და ნამდვილი..:-* კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა.
მე მინახავს მიტოვებული სხეულები. ვიღაც რომ გყავს უძვირფასესი; მისი ცხოვრებით ცხოვრობ, განიცდი,
სულ ყველაფერს იზიდავს მიწა ვერტიკალურად... და მხოლოდ გული, გული გადის თავის ჰორიზონტს - ვიღაცისაკენ, ბოლოს კი ისიც ჩაგწყდება ხოლმე.
ამ გვერდზე ისე შემოვდივარ, როგორც ეკლესიაში...იმდენად წმინდაა აქაურობა...55555555 წმინდა და ნამდვილი..:-*
10. ყველაფერი ერთად: წითელი ალამი, უმაღლესი შეფასება და ფეისლაიქი:) და კოცნა შუბლზე:* ყველაფერი ერთად: წითელი ალამი, უმაღლესი შეფასება და ფეისლაიქი:) და კოცნა შუბლზე:*
9. ორივეს - ჩვენგან; მწყემსსაც და კრავსაც ეკალ-ბარდი გვიზიდავს მხოლოდ.
ორივეს - ჩვენგან; მწყემსსაც და კრავსაც ეკალ-ბარდი გვიზიდავს მხოლოდ.
8. კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა. ბოლოს, როდესაც ყველაფერი გამოიარა, როცა ფოთლებიც მიულაგა თავის ცხოვრებას, შეუბრუნა სიბერეს სახე, გაკვალა თოვლი და, ხელებში - მთის ყვავილებით, წავიდა ვრცელი მინდვრებისაკენ.
ყველას გვყავს თითო ადამიანი, - ისეთი, როგორც საკუთარი გარდაცვალება; ახლობელი, ძვირფასი, ცხადი, - რომ შეგვხვდება, გადაგვეხვევა და თვალებსაც დაგვახუჭინებს.
ვარსკვლავი კი თვითონ მოგძებნის.
5!
კაცივით იდგა შემოდგომა სოფელში შარშან; სახლიდან - შორს გზავნიდა ჩიტებს, ქარს კი დარდივით არ იშორებდა. ბოლოს, როდესაც ყველაფერი გამოიარა, როცა ფოთლებიც მიულაგა თავის ცხოვრებას, შეუბრუნა სიბერეს სახე, გაკვალა თოვლი და, ხელებში - მთის ყვავილებით, წავიდა ვრცელი მინდვრებისაკენ.
ყველას გვყავს თითო ადამიანი, - ისეთი, როგორც საკუთარი გარდაცვალება; ახლობელი, ძვირფასი, ცხადი, - რომ შეგვხვდება, გადაგვეხვევა და თვალებსაც დაგვახუჭინებს.
ვარსკვლავი კი თვითონ მოგძებნის.
5!
7. * * *
მე მინახავს მიტოვებული სხეულები. ვიღაც რომ გყავს უძვირფასესი; მისი ცხოვრებით ცხოვრობ, განიცდი, მისი დღეები მიგყვებიან სიბერისაკენ, მაშინ ხდება, რომ გავიწყდება, მცირე ხნით მაინც, დაბრუნდე და შენს თავს დახედო.
555 * * *
მე მინახავს მიტოვებული სხეულები. ვიღაც რომ გყავს უძვირფასესი; მისი ცხოვრებით ცხოვრობ, განიცდი, მისი დღეები მიგყვებიან სიბერისაკენ, მაშინ ხდება, რომ გავიწყდება, მცირე ხნით მაინც, დაბრუნდე და შენს თავს დახედო.
555
6. შენ, ერთი ძალიან ნიჭიერი ბიჭი იყავი ერთი წლის წინ.
ახლა, ერთი ძალიან კარგი პოეტი ხარ და თაობის სახელით ლაპარაკობ.
როგორც ბეჰო იტყვის ხოლმე , გაკოცე ცხვირზე. :დ შენ, ერთი ძალიან ნიჭიერი ბიჭი იყავი ერთი წლის წინ.
ახლა, ერთი ძალიან კარგი პოეტი ხარ და თაობის სახელით ლაპარაკობ.
როგორც ბეჰო იტყვის ხოლმე , გაკოცე ცხვირზე. :დ
5. სულიერად ძლიერი ლექსები! სულიერად ძლიერი ლექსები!
4. +5 მეტი რა უნდა თქვას აქ კაცმა. +5 მეტი რა უნდა თქვას აქ კაცმა.
3. "როგორც მთის ვიწრო ხეობაში", ისე განათდა ამ ლექსებით ახლა ეს გვერდი.
"როგორც მთის ვიწრო ხეობაში", ისე განათდა ამ ლექსებით ახლა ეს გვერდი.
2. ასე. უბრალოდ.
=) ასე. უბრალოდ.
=)
1. საიტზე მყოფ წევრებს შორის რომ დაგინახეთ ახლა, გავიფიქრე, ნეტავ რამე დადოს-თქო... ასე ყველაფერი კარგი აგიხდეთ!:)
სულის, ფიქრის ხვეულებგამოვლილი ლექსები. ერთმანეთზე უკეთესები.
საიტზე მყოფ წევრებს შორის რომ დაგინახეთ ახლა, გავიფიქრე, ნეტავ რამე დადოს-თქო... ასე ყველაფერი კარგი აგიხდეთ!:)
სულის, ფიქრის ხვეულებგამოვლილი ლექსები. ერთმანეთზე უკეთესები.
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|