* * *
ხეებმაც კი იციან ზამთრის დღეებს თუ როგორ უნდა გაუძლონ; იცვენენ ფოთლებს.
მე არ აღმოვჩნდი პრაქტიკული ადამიანი.
ამ მარტოობის სიცივეში, ჩაუმდგარ ქარში, დავიტოვე გული და ვკვებავ ძველი ცხოვრების მცირე ნარჩენით...
და, როგორც ზამთრის ხეები - მიწას, მეც ისე, ჩემი შორი ფესვებით, ვბღუჯავ სიყვარულს.
* * *
სადაც მითხრეს, - რომ ერთი ნაბიჯით დავაგვიანე, სადაც მაჩვენეს ის ადგილი, სუსტი მხრების და გაშლილი თმის მკრთალი ჩრდილი რომ მიირწეოდა, - ყველგან დაგეძებ.
* * *
ერთხელ, როდესაც ვერაფერს დავწერ სიყვარულზე, დარდზე, იმედზე, - მკვდარი კი არ ვიქნები მაშინ;
მხოლოდ ჩემი ცივი ხელები ვინმე ძვირფასი ადამიანის ხელს იქნებიან ჩაჭიდებულნი
და მე, უბრალოდ, ვიგრძნობ სიყვარულს, დარდს გადასული დღეებისა და იმის იმედს, რომ აღარასდროს მომეცემა ლექსების წერის შესაძლებლობა.
* * *
ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
15. ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
++ ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
++
14. ძალიან კარგი პოეზია. მოკითხვა თორნიკეს. ძალიან კარგი პოეზია. მოკითხვა თორნიკეს.
13. ერთმანეთზე უკეთესებია, მომეწონა რა თქმა უნდა, უსათაურო ლექსები რატომღაც მეცოდებიან. ერთმანეთზე უკეთესებია, მომეწონა რა თქმა უნდა, უსათაურო ლექსები რატომღაც მეცოდებიან.
12. სადაც მითხრეს, - რომ ერთი ნაბიჯით დავაგვიანე, სადაც მაჩვენეს ის ადგილი, სუსტი მხრების და გაშლილი თმის მკრთალი ჩრდილი რომ მიირწეოდა, - ყველგან დაგეძებ.
ვჭრი ჩემს ცხოვრებას.....
აქ შემოსვლა მომიხარია...55555 მადლობა ავტორს...:-* სადაც მითხრეს, - რომ ერთი ნაბიჯით დავაგვიანე, სადაც მაჩვენეს ის ადგილი, სუსტი მხრების და გაშლილი თმის მკრთალი ჩრდილი რომ მიირწეოდა, - ყველგან დაგეძებ.
ვჭრი ჩემს ცხოვრებას.....
აქ შემოსვლა მომიხარია...55555 მადლობა ავტორს...:-*
10. ავტორი: თორნიკე ჭელიძე ჟანრი: პოეზია ჩემი შეფასება: 5 ავტორი: თორნიკე ჭელიძე ჟანრი: პოეზია ჩემი შეფასება: 5
9. ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
7. ნამდვილი, მგრძნობიარე, დახვეწილი პოეზია, თავისი ნახევარ ტონებით, ქვეტექსტებით, ჰერმეტულიც და საოცრად გახსნილიც...
და, როგორც ზამთრის ხეები - მიწას, მეც ისე, ჩემი შორი ფესვებით, ვბღუჯავ სიყვარულს. ნამდვილი, მგრძნობიარე, დახვეწილი პოეზია, თავისი ნახევარ ტონებით, ქვეტექსტებით, ჰერმეტულიც და საოცრად გახსნილიც...
და, როგორც ზამთრის ხეები - მიწას, მეც ისე, ჩემი შორი ფესვებით, ვბღუჯავ სიყვარულს.
6. ლექსები როგორც შენი თვალებიიი :( მომეცი წალდი :) ლექსები როგორც შენი თვალებიიი :( მომეცი წალდი :)
5. + საინტერესოა + საინტერესოა
3. "ამ მარტოობის სიცივეში, ჩაუმდგარ ქარში, დავიტოვე გული და ვკვებავ ძველი ცხოვრების მცირე ნარჩენით... "
რა უნდა ვთქვა, არ ვიცი.
მიყვარს და მიხარია ეს ადამიანი, მის შემოქმედება.
"ამ მარტოობის სიცივეში, ჩაუმდგარ ქარში, დავიტოვე გული და ვკვებავ ძველი ცხოვრების მცირე ნარჩენით... "
რა უნდა ვთქვა, არ ვიცი.
მიყვარს და მიხარია ეს ადამიანი, მის შემოქმედება.
2. წალდს ხელიდან არავინ გამომართმევსო. როგორი გამოსართმევია? :))) ამ გვერდზე შეგხვდებათ პოეზია პატივცემულნო ურაკპარაკელნო, ნამდვილი პოეზია. 10(10)-დან. წალდს ხელიდან არავინ გამომართმევსო. როგორი გამოსართმევია? :))) ამ გვერდზე შეგხვდებათ პოეზია პატივცემულნო ურაკპარაკელნო, ნამდვილი პოეზია. 10(10)-დან.
1. ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
ბრავო! ვჭრი ჩემს ცხოვრებას და ყველას მხოლოდ ნაფოტები - ლექსები უკვირს.
ერთიც არავინ ახედავს ამ მუდამ ფოთლოვან, მოშრიალე, ცამდე ასულ ხეს
და წალდს ხელიდან არ გამომართმევს.
ბრავო!
|
|
მონაცემები არ არის |
|
|