თ - ჰეი,გია, ადე ჩქარა,
წამო, ვითამაშოთ ბურთი,
ციცო კართან გველოდება,
რას ზოზინობ, რაღას უცდი?
გ - ვერა, თამუ, ვერ წამოვალ,
სასწავლი მაქვს გერმანული,
ეს დღეები ვიზარმაცე,
ჩემი ცოდნა გახდა ნული.
თ - ციცო! გია რომ არ მოდის,
როგორ ვითამაშოთ მარტო?
სიცხე აქვს და სათამაშოდ
არ გაუშვებს დედა ნატოს.
ც - სწავლას მერეც ვერ მოასწრებ?
როდის გახდი ეგრე ცქვიტი?
ცოტა ხანი ვითამაშოთ,
ხედავ? ბურთი მოგვაქვს დიდი.
გ - ჯერ გაკვეთილს ვსწავლობ კარგად
მე, ყოველთვის, ჩემო ციცო,
მხოლოდ მერე რომ ვთამაშობ
ათოსანიც ვარ ამიტომ.
ც - კარგი ერთი, რას ტრაბახობ,
მე არა ვარ ათოსანი?
მაგრამ მიტომ განა თამაშს
დავანებე, გია, თავი?
თ - ათოსნობა ნიშნავს  ვითომ
დღე და ღამე რამის ზუთხვას?
წამო, ციცო, ამისთანა
ვაჟკაცს, ნეტავ, რაღა ვუთხრა.
გ - კარგი, კარგი, რატომ ბრაზობთ?
განა მე არ მიყვარს ბურთი?
გოგონებო, მეც წამოვალ,
დამელოდეთ ერთი წუთით.