ეს ყველაზე მეტად, ღმერთმა არ მოგაკლოს ნამდვილი მეგობრები <3

რა სევდიანია და სიყვარულით სავსე :( :*

ისე ახლოა ხანდახან ზეცა,
ლამის შეაღო სამოთხის კარი,
დატოვო ყველა და ლამის დათმო,
რაც არის ქვეყნად დაუვიწყარი.

განშორებაზე ღიღინებს სევდით
ცაზე გაშლილი ლურჯი ღიღილო,
ნეტავ შემეძლოს,ანგელოზებო,
სულ ერთი წამით მაინც გიხილოთ

ცა,სანატრელი წმინდა სავანე,
ხან ახლოსაა,ხან ისე შორი,
დაველოდები თქვენთან შეხვედრას,
რადგან ღმერთია,ვიცი,ჩვენს შორის...
..............................
ძალიან, ძალიან ლამაზი ხედვა და დიდი გრძნობა გაგაჩნიათ...

რა თბილია. :(

მადლობა,მაკა! დიდი მადლობა!

სუნთქვა შემეკვრა... პეგას, ძალიან, ძალიან კარგი ხარ... მეც მყავს გარდაცვლილი მეგობარი და ეს ტკივილი ამ ლამაზმა ლექსმა უფრო მეტად მაგრძნობინა...

მომეწონა

უბრალო...  სიყვარულით გამთბარი ლექსი...:-*