(ვისაც შვილი ან თუნდაც შვილიშვილი სკოლის მოსწავლე ყავს,გასულ კვირას აუცილებლად
                                      ექნებოდა შეხება სკოლის  სამეურვეო საბჭოს არჩევნებთან)


  კვირა დილა გათენდა და იმის ნაცვლად რომ სახლში ვინებივრო,არჩევნებზე უნდა წავიდე.ვერაფერი სასიამოვნი პროცესია,მაგრამ რას იზამ...როცა ხარ ორი შვილის დედა ,რომლებიც ჯერ კიდევ სკოლაში სწავლობენ, გარდაუვალი
პროცედურაა...თან კომისიის წევრობა პასუხსაგები და დამღლელი აუცილებლობა.
მოკლედ ვზივარ და შემოსულ მშობლებს სიებში ვეძებ,მერე ბიულეტენს ვაძლევ  და ისიც( ბიულეტენი)  კაბინის გავლით,ყუთში ვარდება.
შემოვიდა ერთი  ბაბუა .ჯანღონით სავსე.ალბათ მშობლები საზღვარგარეთ არიან წასული და შვილიშვილებს მეურვეობს---გავიფიქრე მე.  ჯერ ოცი წუთი თავისი სახელის ნაცვლად მოსწავლის სახელს იმეორებდა,რითაც შეუძლებელი იყო იდენტიფიცირება....ბოლოს როგორც იქნა , აიღო ბიულეტენი და კაბინაში შევიდა.

  არჩევნები სკოლის  სამ საფეხურს ეხებოდა:  დაწყებითი,საშუალო და საბაზო.კანდიდატებიც ცალ-ცალკე უნდა შერჩეულიყო.ყველა ხმას აძლევდა მხოლოდ მისი შვილის შესაფერისი საფეხურის კანდიდატს.ბაბუას შვილიშვილი დაწყებითი საფეხურიდან იყო.შესაბამისად,პირველს საფეხურს მიცემდა ხმას. სააზროვნო ნამდვილად იყო და  ამის გამო,    კაბინაში კედელზე ეწერა ინსტრუქცია,  რომელიც    ასევე სამი პუნქტისგან შედგებოდა,  საკმაოდ  გარკვევით დაწერილი.

-----ჩამოვიღო?---ისმის ხმა კაბინიდან.

  ჯერ ვერ გავიგონეთ რა სიტყვას ამბობდა და სმენა გავაფაციცეთ.
----აქედან ჩამოვიღო?

ამის თქმაზე  უკვე მთლად გავოცდით  და ბაბუას მივუთითეთ,სად და რომელ ყუთში უნდა ჩაეგდო ბიულეტენი.

  ბაბუა ოთახიდან გავიდა  ,  მაგრამ მე გულმა არ მომითმინა და კაბინაში შევიხედე,იმის გასარკვევად რა უნდოდა ჩამოეღო ან საიდან.....მაგრამ რაც მე იქ ვნახე, კომიკოსს  შეშურდებოდა:
-----ბაბუას კედელზე გაკრულ ინსტრუქციაზე პირველი პუნქტი შემოეხაზა (ნაცვლად ბიულეტენისა)  და ამის მერე  კითხულობდა,ჩამოვხსნა და ჩავაგდო ყუთში თუ აქ დავტოვოო. .....


არჩევნების ბოლოს  ხმები სამართლიანად დაითვალა,ამიტომ გაურკვეველი გახდა,სინამდვილეში ვინ ან სად შემოხაზა ბაბუმ.