წარმატებები!

Воспоминания ?

Как необычно меняет лицо в это время окружение.

Небо чистоплотностью подражает скатерти,
Рукой матери заглаженной на круглом столе,
По середине реет солнце желтизной,
Пускает пар как яйцом намазанный хачапури.

Ветерок лениво и растерянно скитается в зелёных листьях
И будто от чувства сожаления трепещет,
Может повествует платану те истории,
Которые я мимоходом рассказала матери.

Белое облако окутано в таящих лучах заходящего солнца,
Похоже на созревшее кукурузное поле,
Ветер волнует,
Время от времени в её недрах сверкает отцовская седина,
Сперва соберёт лучи-початки,
И на западе засыплет в закрома,
Позже новую луну-косу поймает
И  колосья соломы звёздами
Осыплет на небе, до завязывания снопов.

Летний ручеёк беспомощный, несмелый,
Как на детские воспоминания,
Облокачивается на камушки разноцветные
И так продвигается к матери морю,
Будто ищет, с её груди
Навсегда отринутым течениям, вечное пристанище.

Неужто, когда нибудь сливается с родителем,
Или здесь, или во владении белых облаков,
Превратившись в пар?

უღრმესი მადლობა, ქალბატონო მზია. მშენიერი პრიზი მივიღე ამ თარგმანის სახით.

ეს ლექსები პირდაპირ ვთარგმნე, რაღაც დროის შემდეგ შევასწორებ და დავდებ საბოლოო თარგმანებს. კონკურსზე ცოტა განსხვავებული ვერსია იყო, მე ის ვთარგმნე. რუსებს არა აქვთ სიტყვები ნატვრა და მონატრება. ნატვრის ხე არის „დრევო ჟელანია“, სათაური როგორ ვთარგმნოთ, შემოგვთავაზეთ ურაკელებო.

Желание ? Воспоминания ?

Как необычно меняет лицо в это время окружение.

Небо чистоплотностью подражает скатерти,
Рукой матери заглаженной на круглом столе,
По середине реет солнце желтизной
Пускает пар как яйцом намазанный хачапури

Ветерок нежно, растерянно шастает в зелёных листьях
И будто от чувства сожаления трепещет,
Может повествует платану те истории,
Которые я мимоходом рассказала матери.

Белое облако в таящих лучах заходящего солнца
окунуто

Похоже на созревшее кукурузное поле,
Ветер волнует,
Время от времени в её недрах сверкает отцовская седина,
Сперва соберёт лучи-кукурузы,
И на западе засыплет в закрома,
Позже новую луну-косу поймает
И  колосья соломы звёздами
Осыплет на небе, до завязывания снопов

Летний ручеёк беспомощный, несмелый,
Как на детские воспоминания
Облокачивается на камушки, разноцветные
И к матери морю так продвигается,
Будто ищет с её груди
Навсегда отринутым течениям вечное пристанище.
Неужто, когда нибудь соединяется с родителем,
Или здесь, или во владении белых облаков,
Превратившись в пар?

რა კარგი ლექსია და რატომ აქვს ასეთი ცოტა ქულებიი::::(5555

ნუ გეზარებათ წაიკითხეთ რა:(

რა უჩვეულო სახეცვლილება
იცის ამ დროს ირგვლივ გარემომ:

ცა სისუფთავით სუფრას ბაძავს,
დედის ხელით მრგვალ მაგიდაზე გადატკეცილს,
მის შუაგულში მზე ყვითლად ღვივის,
კვერცხწასმული ხაჭაპურივით
სდის ოხშივარი. -საოცარია.

ეჰ არადა როგორ საშინელ ლექსებს კითხულობს ხალხი:(

რა ლამაზი პოეზიაა...555

ძალიან კარგი ლექსია :))

"ნეტა ოდესმე შეერთვის მშობელს,
ან აქ, ან ზემოთ, თეთრი ღრუბლების საუფლოში,
ორთქლად ქცეული?"
ამ სიტყვებმა შეკრა მთელი ნაწერი...
მომეწონა მე, პატარ-პატარა მიგნებებითურთ)**
+++++

ავტორი: ლელა_მ.მ
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 2

ცა სისუფთავით სუფრას ბაძავს,
დედის ხელით მრგვალ მაგიდაზე გადატკეცილს,
მის შუაგულში მზე ყვითლად ღვივის
და კვერცხწასმული ხაჭაპურივით
სდის ოხშივარი.++

ზაფხულის ღელე, უსუსური, გაუბედავი,
როგორც ბავშვობის მოგონებებს
ეყრდნობა კენჭებს, ნაირფერადებს
და დედაზღვისკენ ისე მიიწევს, ++

თეთრი ღრუბელი, ჩამავალი მზის
სხივებით ოქროსფრად მიმოქარგული,
სიმინდის მწიფე ყანას გავს თითქოს.
ქარი აღელვებს,
დროდადრო კი
მის წიაღში მამის ჭაღარა გამოკრთება,
ჯერ შეაგროვებს სხივებს-ტაროებს
და დასავლეთში - ბეღელში შეყრის.
მოგვიანებით ახალ მთვარეს - ნამგალს დაიჭერს
და ჩალის კონებს ვარსკვლავებად
მოაპნევს ცაზე, ზვინის შეკვრამდე.

წარმატებები ლელა! ++ :)