როგორც გვალვისგან
შენაკადებდამშრალ მდინარეს
წვიმის სეზონი ეიმედება
გულის სიმრთელედ;
როგორც ხე, უხვი თოვლის სიმძიმით 
ტოტებნახევრადმოხლეჩილი,
ელის მზრუნველ გლეხს,
ჭრილობების გადასახვევად;
როგორც დედას, ხელუხლებლად შეუნახავს
ნაჩხუბარ გულზე უმისამართოდ
გაქცეული შვილის ოთახი,
მონატრებით და სინანულით
პირთამდე სავსე,
ხოლო სიცოცხლე 
მოლოდინად ქცეულა მისთვის:
ისე, აღვლენილ ვედრებად დგანან,
გზებს მოდარეჯე ტრაფარეტები:
"სოხუმი - ოთხას კილომეტრში.
" ცხინვალი - ასში."