თავს ვალდებულად ვთვლი, ამ  რამდენიმე დღის წინ მომხდარ ინცინდენტზე , გამოვთქვა ჩემი აზრი და  ყველას გავცე  შესაბამისი პასუხი.
ვინაიდან საბა აფხაზის მოთხრობა, "მე და კიდევ სამნი",ავტორთან შეუთანხმებლად და ფრაგმენტულად გამოაქვეყნა ჩემმა შვილმა, მის ნაცვლად ბოდიშს სახალხოს ვუხდი საბას.

მე და საბას გასულ წელს გვქონდა ისეთ იკარგი  ურთიერთობა, რომ მან დაუმთავრებელი მოთხრობა გადმომიგზავნა წასაკითხად და ის ინახებოდა ჩემს კომპიუტერში. ვინაიდან საბას ვაფასებდი და დღესაც ვაფასებ, როგორც მიზანდასახულ და ნიჭიერ ადამიანს, ჩემს შვილებთან ხშირად მქონდა ხოლმე საუბარი ამ თემაზე. მათ წაკითხულიც ჰქონდათ ზემოთაღნიშნული მოთხრობა . სხვათა შორის, მე მას შეპირებულიც ვიყავი, როცა იქნებოდა საქართველოში,  გავაცნობდი მისთვის საინტერესო ადამიანსა და ავტორს,რომელიც ჩემი ახლობელია .( მისი სახელის ხსენებისგან ახლა თავს შევიკავებ.)
(გამოქვეყნების მოტივი იმდენად ბუნდოვანია, ამჯერად ვერაფერს ვიტყვი მის შესახებ.ამ ფაქტს დავარქმევდი ფსიქოლოგიური მომენტს, რაც გამოიხატა ყურადღების მიქცევის მცდელობაში.)
  საბა ამ ზამთარს მართლაც იყო ჩამოსული,საქართველოში , მაგრამ ვინაიდან მე ავად ვიყავი და ვემზადებოდი საოპერაციოდ, მისთვის ეს არ შემითავაზებია.(საბედნიეროდ, ოპერაცია არ გავიკეთე და საოპერაციო მაგიდიდანვე  მივატოვე იქაურობა, რადგან  ეჭვი შემეპარა ექიმთა არაკომპეტენტურობაში და დავრწმუნდი მათ  ცინიზმსა , ადამიანის უფლებათა დარღვევასა  და  ნიჰილიზმში)
ახლა კონკრეტულად ფორუმზე მომხდარ საკითხს შევეხები:

საბა ამბობს:
ბატონო მიშა, არა ჩემი კომპიუტერიდან არ მოუპარავთ და არა აზრი ბუდულასთვის არ მიკითხავს, იმიტომ რომ ცოტა ლოგიკაში უჭირს და 2 წერტილს ერთმანეთთან ვერ აკავშირებს ჩემი გადმოსახედიდან. ( სუბიექტური აზრია, შეიძლება ვცდებოდე)
ნამდვილად ცდები ჩემო კარგო. ძალიან მომწონდი და გაფასებდი, მაგრამ ლოგიკაში ჩემი "კოჭლობა" დასკვნის გამომტანის კოჭლობა უფროა.



მიშა რატიანი:
"დღისით წავიკითხე ბუდულას გულისმომკვლელი პოსტი და ცრემლით გაწუწული ცხვირსახოცის ქნევით დამშვიდობება... ვიდარდე (არ დავმალავ), - კიდევ ერთ ადამიანს ვატკინე გული ამ მძიმე მარხვის დღეებში-მეთქი...


ბუდულას რომ რამეს წააკითხებ მეტის ღირსი ხარ..."


ბატონო მიშა, ბუდულას საბაზე არანაკლები და უფრო მნიშვნელოვანი ადამიანებიც აკითხებენ თავიანთ ნააზრევს და
როდესაც ადამიანზე საიტის გარეთ არანაირი ინფორმაცია არ გაქვთ, ჯობია თავი შეიკავოთ, რადგან ისევე როგორც თქვენ არ
იცით ჩემი დამსახურება ერისა და ქვეყნის წინაშე, ასევე არ ვიცი მეც თქვენი დამსახურება საიტის გარეთ.

არც ხსნილში მორიდებიხართ  ჩემს  წყენინებას, თუ კარგად გახსოვთ...
ამიტომ  მეტად  ამ ცინიზმზე  არ გავაკეტებ კომენტარს.


ნეფერტარი ამბობს:

"მშვენიერი ნიმუში იყო როგორც პლაგიატის, ასევე პლაგიატორის. სამწუხაროა, მოტყუებული და გრძნობაგაქურდული ვარ, მის მიმართ სითბოს ვგრძნობდი და ახლა ძალიან მიჭირს."
  რომელი სითბო ქალბატონო ნეფერტარ, ის ხომ არა, ჩემი მოთხრობა"გოგოცა" თურმე ნათიას " ბუნიათას დედაბერში" კინაღამ რომ  აგერიათ, "მსგავსების"გამო?
ალბათ ამ სითბოებზე გინდოდათ გეთქვათ თქვენი აზრი, ჩემთან შეუთანხმებლად, ზურგსუკან როცა ლაპარაკობდით?


და თურმე პირად საუბრებში გატყუებდით:

რომელ საუბრებში, რომელიც მე და თქვენ ფაქტიურად, არასდროს გვქონია?  ფეისბუქზეც კი არ დამიმატეთ?
მართალია, ეს თქვენი ნება იყო და არის, რა თქმა უნდა, მაგრამ როცა ადამიანი ასე იქცევა, მე მგონი უფლება არ აქვს ჩემზე ასე  ილაპარაკოს.



დიდი მადლობა დავით კვიტატიანს, რომელმაც ჩემი დაცვა სცადა. რადგან მან ყველაფერი იცის ჩემი და ჩემი შვილის პრობლემების შესახებ.

და ბოლოს, საბას წარმატებებს ვუსურვებ და იმედია, მის ცხოვრებაში ეს  იქნება უკანასკნელი პრობლემა.   
ხოლო მისი გაპიარება და "დაჩაგრულის " სტატუსი ხელს არ შეუშლის  მის  შემდგომ განვითარებას , როგორც ავტორისა და პიროვნებისა.


პს: მინდა დიდი გულისტკივილით ვთქვა საიტის ადმინისტრაციის შესახებაც:


ზოგჯერ ადგილი აქვს მათ სუბიექტურ მიდგომებს საიტის ზოგიერთი წევრის მიმართ  და საიტზე არაა დაცული კონფიდენციალობა.
ხოლო საუბრები, "თუ შეიძლება გადმოდი ფბზე, აქ ვერ მოგწერ, არავინ წაიკითხოს", საკმაოდ აქტუალურია დღესაც, და
ნაწილობრივი  ეჭვიმაქვს, რომ პირადი მიმოწერა საჯაროვდება!