ბედმა გამასწრო ჩემი სოფლის "მარშუტკასავით"
და ცინიკურად შემომძახა ვერ დამეწევი.
ძველმოდური და დავიწყებული ვარ "შუტკასავით"
და ჩემნაირად მოდაგასულ თუთუნს ვეწევი.
აღარ მეძახის მეგობარი ჭიქა ღვინოზე,
ყველა გამვლელი დამცინის და მაინც ვპატიობ,
ყოველდღე ლანძღვით მაღვიძებენ მე ალიონზე:
„ამ კორპუსის წინ მეტჯერ ღამე არ გაათიო!“
დავიმეგობრე მაწანწალა ძაღლი ყოველი,
რადგან ცხოვრება უმეგობროდ უფრო რთულია;
ადამიანში ბევრად მეტად ჭარბობს ცხოველი,
ცხოველებში კი ბევრად მეტი სიყვარულია.
რა დავაშავე ამის ფასი, ან ვინ დამწყევლა?!
თევზივით პირში წყალს ვიგუბებ, ვერ ვამბობ სათქმელს;
ვინც კი მიყვარდა, მიიბარა უფალმა ყველა
და აღარ დამრჩა ისეთი, ვინც ამინთებს სანთელს.

ტ.წაქაძე
08.08.2014