ღამეა,
მე კი ვზივარ და გიცქერ მძინარეს,
მეუღლეს,
დედას, ჩემი შვილების გამჩენს
აღმა ავყვები ფიქრის მდინარეს
სათავეში რომ მხოლოდ შენ დამრჩე...

ვხვდები,
მოიმატა მკერდში  გულის ძგერამ
(გულო, გრძნობებით  უტრფიალესო)
თავში გამიელვა ფიქრმა გაიძვერამ
რომ გაგაღვიძო და მოგეალერსო

ნახე,
მზე ამოდის, შლის ღამის ნაკვალებს,
მე კი განწყობა გამიჩნდა ისეთი
რომ გული არ ფეთქავს  უბრალოდ კანკალებს,
და უკვე მზადა ვარ ვიყვირო ის ერთი -


სიტყვა,
რომელსაც დაეკარგა თითქოს და ფასი
სიტყვა,
რომლის წარმოთქმის დროს მიმატებს ფეთქვა
გულის, რადგანაც არ არსებობს სხვა სიტყვა მსგავსი
სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ათასჯერ მეთქვა


მიყვარხარ!!
მიწის პირიდან დაწყებული  მეასე ცამდე;
მიყვარხარ!!
მთელი არსებით და მთელი გონებით;
მიყვარხარ!!
ყველა ცხოვრებაში, გთხოვ  იმის გწამდეს,
რომ მე, ფიქრი და ჩემი გული შენ გემონებით...