მართლა მომენატრე ნეტავ
თუ შენ მომანატრე თავი,
ეხლა ფშაურ სიზმრებს ვხედავ,
რა ვქნა, მეძახოდა ფშავი.
იყო ამზევება დღეთა,
არაგვს მოვაცურე ნავი,
იქნებ ამოხვიდე ჩემთან,
მთასთან შენაც დადო ზავი....
ამო, მოსალბუნედ მექეც,
თორემ ობლობაა მკაცრი,
უფლის განგებაა ეგეც,
აღარ გამამტყუნო კაცი.
ხევი იისფერულს იძენს,
ამო, შე მთიების თვალო,
ოღონდ გამოქცევის მიზეზს
ნუღარ მომაყოლებ ქალო.
მართლა მომენატრე ნეტავ
თუ შენ მომანატრე თავი....
ფშაურ სიზმრებშიაც გხედავ,
აი, ეგეთია ფშავი.