გულო, სისხლნაკლულო,რადღა გაიცინებ,
ოდეს სიმწუხარეს ჩემსას იზიარი,
ნისლმა შემოთალხა ხატი საფიცარი....
-განა მომკვდარაო?!
-არა, სხვისი არი;
ლოდებს შეღვარულო ჩემო ლურჯო დაო
რაზედ მომაჩერდი თვალთა დანისლებით,
ხავსის წამწამებზე ცრემლი რად გრევია,
იმა წუთთა შარბათს როცა გავიხსენით....
დილავ, სიმხურვალით მზეი რად არ მზეობს,
ღამევ, მანგიც თალხობს სხივმოციმციმარი,
-ნუთუ მომკვდარაო?!
-არა, ცოცხალია,
მხოლოდ სხვასთანაა, მხოლოდ მისი არი....
მუზავ, დადნაფიცო ლურჯი დემონების,
რად არ მოიქროლებ ვნებით პირმცინარი,
-თითქოს მომკვდარაო?!
-არა, ცოცხალია,
მხოლოდ სხვასთანაა, მხოლოდ სხვისი არი....
ისევ ვარსკვლავია ქალთა შესაშური,
ჭალად მობალახე ლურჯა კვიცი არი,
ისევ ყვავილია სურნელდამფენელი,
ისევ უკვდავქმნის და ამბორთ ღირსი არი,
ისევ ვარსკვლავია ქალთა შესაშური,
მხოლოდ ჩემი აღარ,
უკვე სხვისი არი.