სიკვდილს სიცოცხლეს ესარჩლებიან,
აქ მრავალია სავარდნი წყალი,
ეს თვაშლიანი დედაჩემია,
პოეტის სევდით გამძღარი ქალი.
რამდენი გლოვის დღე დამრჩენია,
ნელ–ნელა ვძერწავ სიკვდილის ყალიბს,
ეს თავშლიანი დედაჩემია,
ფოფოდიაა ეს გლეხის ქალი.
მათხოვარს ხურდას ევაჭრებიან,
გადაუხდელი არ მრჩება ვალი,
ეს თავშლიანი დედაჩემია,
ყველაზე დიდი ჯვრის მქონე ქალი.
დღეს მომავალი ვხედავ ჩემია,
თუმც აწმყო მაინც მაშინებს ძალით,
ეს თავშლიანი დედაჩემია,
სიკვდილზე დიდი ცოცხალი ქალი.
უკვე სხვა მხრიდან მექაჩებიან,
ირგვლივ ბევრია მაცდური თვალი,
ეს თავშლიანი დედაჩემია,
ღვთისმშობლის სწორი - უბრალო ქალი.
სიკვდილს სიცოცხლეს ესარჩლებიან,
მე ერთი დამრჩა სავარდნი წყალი,
ეს თავშლიანი დედაჩემია,
დედა - პოეტის, მღვდლის - ცოლი ქალი.