ამ ქუჩაზე შარშან გოგო დადიოდა დილით,
ნაზი,როგორც შველი,
ვით ავაზა ფრთხილი,
მშვიდი,წყნარი,მშველი...

დადიოდა გოგო ისე,რომ ამ ქუჩას სხივი,
ჰფენდა ნათელს ლალის,
თითქოს თვალი მძივის,
სავსე,დაუმშრალი...

ამ ქუჩაზე შარშან გოგო დადიოდა ჯერაც,
როგორც სიო გრილი,
თრობის მქონე მზერა,
გოგო-ყინვაც,თბილიც...

ამ ქუჩაზე დადიოდა გოგო,ღმერთის ლოცვა,
რა უბრალო ქცევით,
მხოლოდ ერთი კოცნა,
ან გზა დასაქცევი...

დადიოდა გოგო მუდამ ამ ქუჩაზე მაშინ,
როგორც ნატვრის სახე,
გოგო,კიდევ ბავშვი,
ბოლოს გუშინ ვნახე...