"ამაღამდელო ღამეო,
                                            ნურც გათენდები მალეო."
                                                      ხალხური.

"ამაღამდელო ღამეო,
ნურც გათენდები მალეო. "
მისი მკლავები-მზეები,
მისი მკლავები- ჩემს წელზე.

მოვა სიზმარი შავ ცხენზე,
მოვა სიზმარი, წამიღებს,
შავი სიზმარი მომკლავს და
წამიღებს  მერე შავ მთებში.

მნატრობდეს - ვერსად მხედავდეს,
მნატრობდეს - ძვლებში ვამტვრევდე.
ვახსოვდე- ვერ დამივიწყოს!
ვახსოვდე- ვერ დამივიწყოს!

მისი თვალები - მერცხლები,
მისი მერცხლები - მდევრები,
მისი მკლავები - მზეები,
მისი მზეები - ჩემს წელზე,

წამყვება,  როგორც სარტყელი,
წამყვება, ალში დამახრჩობს,
ამაღამდელო ღამეო,
შენ არ გათენდე არასდროს.


* * *

-სად არის ჩემი წილი ღმერთი?-
გავიფიქრე და ცას ავხედე,-
ჩემი მეგობრის თეთრად შეღებილ ჭერს.
რომლის მაღლა არ იყო კრამიტით დაცული სახურავი.
უფრო მაღლა კი იდგა ამინდი, ცვალებადი მოღრუბლულობით,
მოსალოდნელი ნალექიანი დღეებითა და
ვერასატანი ღამეებით.
სავარაუდოდ, ქროდა ზომიერი,
გაურკვეველი მიმართულების ქარი,
ჰაერის მინუსოვანი ტემპერატურით.
როდესმე, კვირის ბოლოსკენ,
იმედია, გამოიდარებს.-
გავიფიქრე.

დავჯექი და ვიტირე,
რომ ადამიანებს ენატრებათ ერთმანეთი.