უძლურება ყველგან..უძლურება ჩვენშიც
სევდიანი სახე დააბიჯებს მძიმედ,
გარდასული-ძნელი, თუმცა აწმყოს ვერ ვცვლით,
რა იქნება ხვალ და...იქნებ მითხრას ვინმემ..

დათრგუნული გულით გაბერილა ლეში,
და ყოველი ღამე რამდენ სევდას მალავს,
ისადგურებს სუნთქვის სიძულვილი ჩვენში
ავადმყოფსაც აღარ მოგაწვდიან წამალს..

მოხუცს ქონდა განცდა უუნაროდ ყოფნის
და ტკიოდა ჩვენი უიმედო მზერა,
ძღვნად ვარგუნეთ საწყალს ღამით სიმწრის ოფლი,
აღარ იცის ღმერთმა სად წაიღოს წყენა..

დღეს წვიმაში, ქარში  ხელგაწვდილი ბავშვი
უსარგებლო ნივთად, მძიმე ტვირთად გდია..
მე კი ერთი განცდა მიტრიალებს თავში:
ამ იარებს ჩვენი საქართველო ქვია!