ახლა საუკუნე_მგონი ოცდაერთი...
ფონი აქვს მუსიკის_ ტკივილს და ვედრებას,
გულგრილად  ცხოვრებას ვიღას დავაბრალებთ
ის ერთადერთია...
და განა მეტი გვყავს?!

დაუწყეთ მის შვილებს ლარები  ქელეხში
წერეთ გაზეთებში, როგორ გყვარებიათ
გულს მირევთ...ამიწვა თვალები ცრემლებმა
ის ერთადერთია...
და  ღმერთმა გვარგუნა...

ხატავდა...
გულით და თითებით ქარგავდა
უბრალოდ ფურცელზე და არა ეტრატზე
გვიწერდა...
ჰო, სულ  ჩვენთვის წერდა,
მღელვარედ ახებდა  თლილ  თითებს    სიმებზე.

ჩვენ ვერც ფიროსმანი ვეღარ  შევაფასეთ
მერე  დიდი გალა_ გვიან  დავაფასეთ
რომ შემოვიფხრიწო ტანზე მთელი კანი
ასე უმადურის, ასე ცოფიანის...
ერის განკურნება მინდა  და ვერ ვშველი.