ქოხს ავაშენებ მე  შენთან ახლოს,
შენი სასახლის კედელყურესთან.
ქოხის კუთხეში  მივადგამ სამზადს,
ტაბლაზე  დედის გამომცხვარ ჭიშტვარს
(შენ ამ  ჭიშტვარზე არ იტყვი უარს)
და  ამოზელილ ლობიოს სუნით
ავავსებ ჯარგვალს.
მე კეცა მჭადებს, რომ არ გაცივდეს
შქმერის ფოთოლში გავხვევ სათუთად.
მოვიდგამ ახლოს სამფეხა ჯორკოს,
ჭრილობას  შევზელ ნელთბილ მალამოს
ბეჭებზე ფრთხილად დაგხურავ საბანს,
წყლულს დაგიამებ, გავავსებ ნაპრალს:
"მძიმედ სუნთქავ და ალბათ გაცივდი.
მშვიდად იძინე, შენთან ვარ, აქ ვარ "

მტირალა ტირიფს შემოვრგავ ირგვლივ,
გადამშრალ თვალებს  მასესხოს  ცრემლი,
კვირტებს  დაბერავს-  ტკივილებისგან...
ახლოს იქნება მერე  იქ ღმერთიც.
შენი სულისთვის ვილოცებ დიდხანს,
ვიხოხებ,  მუცლით , უფლით  მიწყივდეს
დედის გამომცხვარ ლუკმასთან ერთად
სუფრაზე დავდებ  სულის სიწმინდეს.