როცა ნაჩუქარ ფერად ლენტით თვალებს აიხვევ
ფიქრობ რომ ცდება,
ცდება ყველა (ახლაც)
და რადგან
ია-ვარდებით მოფენილ გზას სწრაფად გაირბენ,
შენ ყველას ბრალს სდებ,
ბრალს სდებ ყველას,
(ვინც კი შენ არ ხარ).

და როცა ერთი სინანული მეორეს მოსდევს
იგრძნობ, რომ ხუჭავ
იმედისკენ მიმართულ თვალებს,
რადგან ყველასგან
ვერ მოისმენ საჭირო სიტყვებს
რადგან ყოველთვის
კარს ვერ გახსნი სასურველ მხარეს.