ჩემო ცოდვავ, მიმზიდველო_
თავქარიანობავ ჩემო!
შეუცვლელო მეგზურო და
მეგობარო ჩემო, წრფელო.
სამყაროს იმ თვალით ვუმზერ,
სიცილი რომ შემაყარე,
სისხლში გამჯდარი "მაზურკით",
ვინც  არ უნდა შემიყვაროს,
ერთგულებით არ ვნებდები.
ხომ მასწავლე_ავყვე ვნებებს,
რომ ბოლოდან ვიწყებდე და
დაწყებამდე წერტილს ვსვამდე.
ცხოვრებამ რომ არ დამჯაბნოს
ამიტომაც უნდა გავხდე
ხან ფოლადზე უფრო მყარი,
ხან თოთო, თუ შევძლებ ამდენს_
ხალხს სახეში დავცინოდე,
დარდს კი შოკოლადით ვკლავდე.

«Легкомыслие!
– Милый грех…»
Легкомыслие! – Милый грех,
Милый спутник и враг мой милый!
Ты в глаза мои вбрызнул смех,
Ты мазурку мне вбрызнул в жилы.
Научил не хранить кольца, –
С кем бы жизнь меня ни венчала!
Начинать наугад с конца,
И кончать еще до начала.
Быть, как стебель,
и быть, как сталь,
В жизни, где мы так мало можем…
– Шоколадом лечить печаль
И смеяться в лицо прохожим!