... და ქალი გამხმარ ხესავით იდგა,
ირგვლივ ცოცხლობდა ბუნება, ერი,
იძროდა მთა და სჭექავდა სიტყვა,
იყო მოყვარე და იყო მტერიც.
იყო სიმღერა, იყო თამაში,
მზეც იყო, მთვარეც, ხსნაც და დაცემაც
და ყოველივე აზრი ამაში,
სიყვარულითვე ჩადო გამჩენმა.
ქარი ქროდა და სხვას რას იზამდა,
ბუნებას ახალ სიცოცხლეს ღვრიდა,
ის მცირდებოდა რაც გაიზარდა,
და ქალი გამხმარ ხესავით იდგა...