ვეკუთვნი ქალაქს, სადაც თითქმის არავინ არის
გულით ბოროტი და ავხორცი - იტყვიან როგორც,
სადაც სიკეთე თავს იმკვიდრებს მოკვდავთა სახლში,
სადაც, რომ კითხო, ვერ იტანენ ავსა და ბოროტს..

ვეკუთვნი ქალაქს, სადაც ყველას თან დააქვს კდემა,
არას დიდებით დასცინებენ ერთმანეთს, რადგან
აქ სიყვარული პირველ რიგში გვარგუნა ბედმა,
ცხოვრობენ მუდამ გულღიად და ცხოვრობენ მართლად!

მოდი, დავტოვოთ ეს ქალაქი ჩვენ,მეგობარო!
ალბათ ვერ შევძლებთ ჩვენც ვიცხოვროთ მათსავით სუფთად,
ჩვენ, ავხორცებმა ეს სიმართლე მათ არ მოვპაროთ,
(დაე, ვიკისროთ მათი ცოდვა, მარტივად რომ ვთქვათ)...