მე თქვენ მიყვარხართ!
მაგრამ არ ხართ თქვენ ჩემი ღირსი.
ვერ დაინახეს ჩემი გული თქვენმა თვალებმა.
ჩემი ლექსების წასაკითხად ვიცი, ვერ იცლით,
მე ვერ შევძელი მეფიქრა და თქვენთვის არ მეთქვა-
ნაძირალა ხართ!
არც მეტი და აღარც ნაკლები.
თქვენზე ფიქრებში ვათენებდი ფერფლისფერ ღამეს,
მე სათითაოდ დავულეწე საათს მალები
სანამ თქვენ თავბრუს ახვევდით და დასდევდით ქალებს!
ნაძირალა ხართ თქვენ, ბატონო!
მაგრამ კვლავ გეტრფით,
აღარ დამცალდა თქვენს წინ დგომა, ასე რომ მეთქვა,
სათქმელს ვერასდროს გაგიმხელდით (ალბათ ვერც გეტყვით)
ჰოდა წერილს გწერთ შუაღამეს, ურითმო ლექსად..

"მე თქვენ მიყვარხართ !"