---გაბმულად მოსთქვამს
ეს ვიოლინო
გულს ეკვრის სუნთქვა
შემოდგომური ,
მოთენთილობა
მონოტონურად.
და უკვე, წარვედ
და ვიხუთები,
ფერმკთალ ვარ,როცა
დგება წუთები
იმ წასულ დროთა,
თეთრი დღეების
როს, ტირილს მოვრთავ.
სასტიკ ქარებში
ვინც დამატრებს
აღმა - დაღმა,გზად.
მკვდარ,განაწამებ
ფოთლთა მსგავსად..

Paul Verlaine
Chanson d’automne

Les sanglots longs
des violons
de l’automne
Blessent mon coeur
d’un langueur
monotone
Tout suffocant
et bleme, quand
sonne l’heure,
Je me souviens
des jours anciens
et je pleure.
Et je m’en vais
au vent mauvais
Qui m’emporte
deca, dela,
pareil a la
Feuille morte..