ასე ჩქარ-ჩქარა ნუ კითხულობთ:)

და  მოუყყევით>  თუ  კიდევ  არ,  აუცილებლად  უნდა  მოუყვეთ.

ავტორი: პალატამერვე
ჟანრი: პოეზია
ჩემი შეფასება: 3

მე კი, იმიტომ მოვიარე დედამიწის მხარე ოთხივე,
რომ აღტაცებით მომეყოლა შენთვის ყოველი

+2

ასე მოყოლილი ამბები ისა ძალიან

როცა სხედხართ ადამიანები,
ჩაი ცივდება,
უსმენთ გარეთ,როგორ ლღვება გაზაფხულის თოვლი

და მერე როგორი განწყობით იწერება რაიმე

ეჰჰ.

აყვავებული ალუბლებივითაა აქ საქმე

იეე

ძალიან, ძალიან კარგია!

ძალიან კარგი მიძღვნაა.

ჩამქვრალი ბუხრის საკვამურში, ქარის სისინი
ყვება ჩემს ამბავს.

და მე ვულოცავ მშვენიერ მიძღვნას,
მშვენიერ ანას.

ძალიან მაგარია.

გაზაფხული აყვავილდა...-ზურგი აქცია,
ქარი, სისინა,  არ აცლის და  ყვება მის ამბებს...
თურმე, ტყუილად მოიარა ოთხივე მხარე...:(

მომწონს!...
განწყობაც მოაქვს და კადრებადაც შლის...

ანა ლირიული მეს შვილიშვილია?

ახალ ლექსებს არ ვწერ, თორემ დიდი სიამოვნებით, მე ძალიან პრეტენზიული გემოვნება მაქვს და შესაბამისად  თვითკრიტიკული ვარ, ვწერ ხოლმე რაღაცეებს მაგრამ რახან გზაში ვხვდები რომ ძალიან უხარისხოა აღარ ვამთავრებ.
რაღაც რომ არ მოგწონდეს სულაც არ არის იმის აუცილებლობა რომ წერდე.
ავტორებს რაც შეეხება ძველებიდან გალაკტიონი და შოთა ნიშნიანიძე მომწონს განსაკუთრებულად, თანამედროვეებში ზვიად რატიანი, გიო საჯაია, რეზო გეთიაშვილი, რობერტ მესხი, თეა თოფურია, ჩემი თაობის ბიჭებიდან როი და თორნიკე ჭელიძე.
უცხოელი ავტორებიდან სამწუხაროდ ვერ ჩამოგითვლი ბევრს რადგან, ვფიქრობ რომ ნაწარმოების შესაფასებლად საჭიროა ორიგინალშI წაკითხვა, ხოლო იმის გამო რომ უცხო ენებიდან მხოლოდ რუსულ ენას ვფლობ ისე რომ წავიკითხო და გავიგო მხატვრული ნაწარმოები ამიტომ ორ რუს პოეტს დაგისახელებ ესენინსა და ბროდსკის.
პს: თვეში ათ კომენტარს თუ ვტოვებ აქ და ძალიან გამიხარდება თუ ნაკლებად გამოეხმაურები ჩემს კომენტარებს.
პატივისცემითა და მოწიწებით.

წარუმატებელი მცდელობაა.
0.
პატივისცემით.

  მერაბ, დაგვდეთ პატივი და დაამატეთ კიდევ ახალი ლექსები. იმიტომ მხვდება ალბათ თქვენი კომენტარი გულზე რომ,როდესაც რაღაცას მოვიწონებ და სხვა უარყოფითს ამბობს მასზე ვბრაზდები,რაღაცნაირად...ერთი პოეტი მაინც რომ დამისახელოთ ვინც განსაკუთრებით ახლოსაა თქვენს "მე"-სთან,ან უბრალოდ გულში გყავთ,ხომ შეიძლება? 

არადა იცი რა არის განსაკუთრებული? რამოდენიმე სიტყვაში ბევრი ფურცლის აზრი რომ არის ჩატეული,ლაკონური და ლამაზად ნათქვამი...

რაღაცნაირო) 5 შენ..

გეგა, მერე შენც რომ მსოფლიოში საუკეთესო გუნდის ფანი ხარ პაპუნა გიორგაძის ლექსები რატომ მოგწონს დროგამოშვებით? :დ
კოზეტ, ჩემს პოეტურ ხედვას რაც შეეხება, არა მგონია ნაწარმოების კომენტარების ველი შესაფერისი ადგილი იყოს მსგავსი საკითხების განხილვისათვის ;)

ჩემი შეფასება 0

ძალიან კარგია პალატამერვევ, მშვენიერია. ზამთრის ჭრილობები  თეთრი თოვლით- ასეთი რამ არსად გამიგონია.
მეორე სტროფმა თანამედროვე დონ კიხოტის სახე დამანახა. არა იმისი, როსინანტით რომ დაბრძანდებოდა, არამედ დღევანდელი დონ კიხოტის, რომელმაც შეიძლება ფერარით მოიარა დედამიწის ოთხივე მხარე, მაგრამ ქარტეხილები და წისქვილები იგივე დახვდა, "სად არ მოვმკვდარვარ"... -ეს გამოვარჩიე... რაღაც ამანაც გამახსენა მაგრამ აქ,  სულ სხვა კონტექსტი აქვს და კარგია. დამნახავი მართლა დაინახავს დასანახს და არც სარკე ნიშნავს იმას, რომ ყველამ უნდა ჩაიხედოს მაინც და მაინც შიგნით...

მართლა კარგია პალატამერვევ, ფრიადი შენ...

პირველდ>> პირველად;

11. ორი რამ ვიცი დანამდვილებით ამ სამყაროში:
1) მერაბი უკიდეგანოდ შორსაა ფიგურული სრიალისგან.
2) ეს ტექსტი გაცილებით შორსაა პოეზიისგან ვიდრე მე ფიგურული სრიალისგან.
პატივისცემით და მოწიწებით.
მერაბ ჯიხაძე. 2016-03-22 18:58:00

როგორ ეტყობა რომ მსოფლიოში ყველაზე მაგარი კლუბის ფანია!

მერაბ,

სულ მაინტერესებდა თქვენი პოეტური ხედვა,გემოვნება,მაინც როგორ პოეზიას და რომელ პოეტს ანიჭებთ უპირატესობას?

მელ. მემგონი, აგერია რაღაც, ვერ მიმიხვდი :)

"ოღრაში, ღიპიანი ბიძები" ამბობენ მასე :)))))

ორი რამ ვიცი დანამდვილებით ამ სამყაროში:
1) მერაბი უკიდეგანოდ შორსაა ფიგურული სრიალისგან.
2) ეს ტექსტი გაცილებით შორსაა პოეზიისგან ვიდრე მე ფიგურული სრიალისგან.
პატივისცემით და მოწიწებით.

კი არ მომწონს,ძალიან მიტაცებს...შორს...

არის მასში რაღაც მისტიური და ახლობელი...
 
"ის კი მალევე აყვავილდა, ზურგი მაქცია."

რატომღაც წუხილი,სევდა და ღალატი ჩანს თითქოს...ბუნებრივი ღალატი... :(

"ყველაზე მაგარი ისაა, რომ არ დადიხარ და გგონია დადიხარ..
თანაც იმდენს რომ იღლები:)"  ისეთი ალეგორიაა, რა ვიფიქრო აღარ ვიცი :))

ჰო, განსაკუთრებული ფენომენია - იარო, თუნდაც გეზარებოდეს. ვფიქორბ, კომპლექსის ბრალია - რაც მეტს ვივლი, უფრო მაგარი ტიპი ვიქნები და რამე ... არადა ერთ ადგილზე გაჩერებას რამხელა ვაჟკაცობა და პასუხისმგებლობა ჭირდება. ამას რომ ვწერ მეცინება, მაგრამ სიმართლეს ვწერ! :))

მომნატრებია კომენტარებში საუბარი.

ბოდიშს ვიხდი, სათაურისთვის სათანადო ყურადღება არ მიმიქცევია.

ვფიქრობ, მიძღვნა, რაც არ უნდა იყოს, პირადულია და დადებითი შეგრძნებების გამომხატველი კომენტარის გარდა, არაფერია საჭირო.

კიდევ ერთხელა, მაპატიეთ!

"მეც ხომ ამიტომ მოვიარე დედამიწის მხარე ოთხივე," ასეთი ფრაზები, არ მომწონს.

9 მთა გადავიარე, 10 ზღვა გადავცურე და საქმე საქმეზე რომ მივა, ვწვიმიან ამინდში გარეთ გასვლა ეზარებათ - ძველი ხუმრობა გამახსენდა. :))

რა ვიცი, თითქოს მცდელობაა, სადა, უბრალო ლექსი დაიწეროს. ჭილაძე მახსენდება - გენიალურ სისადავეზე. მაგრამ ჭილაძემდე, ვფიქრობ, ძალიან დიდი გზაა.

ავტორს სიკეთე!

გვერდი სადაც იმედი არ გამიცრუვდება :)

უსასრულობას თუ ნიშნავს მერვე ნომერი(პალატის), დაე ეს იყოს პოეზიით ავადობის უსასრულობა.

კარგია ქარმა თუ იცის თქვენი ამბავი, ჩვენამდეც მოიტანს. :)

"რა ქარტეხილებს, რა წისქვილებს გადავემტერე,"

ტოჟე მნე დონ კიხოტი ;)

მე ძალიან მომწონს პალატამერვეს საგაზაფხულო  ლექს-მისტერიები.

და მიძღვნა მომეწონა აქ ყველაფერზე მეტად.