ყველაფერი თავის ადგილზეა. ძალიან კარგია. გულში ჩამწვდა.

+5
სიტყვები ვერ ვიპოვე.
ვდუმვარ...

ჟრუანტელმა დამიარა... +5

სამწუხაროდ +2 ზე მეტის დაწერის უფლება არ მაქვს..,,,ემოციურია და კარგი.

პირველი სტროფი აუცილებელია და ზუსტად ასახავს სემდგომ სიმძიმეებსაც , თუ როგორ ვითარდება მოვლენები,როგორ ენაცვლება ერთი მეორეს, , კარგი ლექსია :3

უღიარებია ეს ავტორი ურაკს, როგორც იქნა ;)

ზოიას ამბავი ნამდვილად არ ვიცოდი.  საწყალი გოგო, ეტყობა არ ეტყობოდა სახეზე თორემ არა მგონია ეწამებინათ, არც ეგეთი ფასისტები იყვნენ:)
ლექსს რაც სეეხება ,მეც ნიკის აზრს ვემხრობი.

   
      ამ  ნაწარმოებში,  საკმაოდ  მნიშვნელოვანი  პრობლემა  აქვს  ავტორს  გაშუქებული  და  ძალიან  კარგი  ხარისხით.

ამ  ლექსის  პირველი  და მეორე  სტრიქონი,  რომ  არ არსებობდეს  დანარჩენი  უთავო  მხედარივით  იქნებოდა,  ფაქტობრივად  ეს  შედეგიც  არ  იქნებოდა.  თუ არ  გაქვს  პროლოგი  არ  იქნება  ეპილოგი.

დარწმუნებული  ვარ  წინა  ორი  სტრიქონის  გარეშე  ეს  ლექსი  იქნებოდა  უშინაარსო  99% -ისათვის  და  გაუგებარი.

ახლა  შინაარსობრივადაც  ტანამიმდევრულია  და  სხვა  მხრივაც  გაწყობილი.

უბედურება  იმაშია,  რომ  ზერელე  მკითხველი  ვერასოდეს  მიდის  და  ვერც  მივა  ავტორის  წარმოსახვამდე  და  აქ  ასეთი  მდგომარეობაა  ხშირად,
  გულწრფელად  მიკვირს,  როგორ  უნდა  დავწერო  რამე  თუკი  სხვის  ნაწერს  ვერ  ვკითხულობ. 
ასეთი  ადამიანი  ნახატს  ფიროსმანის  და  ნებისმიერ  ნახატს  საერთოდ  ვერაფერს  გაუგებს,  მასაც  ხომ  წაკითხვა  სჭირდება.
  ე.  ი.  ღარიბია,  მწირი  წარმოსახვა  და  შესაძლებლობა,  ეს  ალბათ  ამის  მიმანიშნებელია.

თუ  დავობ  რაიმეს  ეს  წმინდა  ლიტერატურული ლოგიკითა  და  ხერხებით  უნდა  ახსნა  მოდავე-პრეტენზიორმა,  წინააღმდეგ  შემთხვევაში,  თქვენშია  პრობლემა.

მ ე,  ჯერ  ც უ დ ი  ნ ა წ ა რ მ ო ე ბ ი  ა რ  მ ი ნ ა ხ ა ვ ს,  არც  ქაღალდზე  და  არც  სადმე  სხვაგან,  უბრალოდ  გ ა ნ წ ყ ო ბ ი ს  შ ე ს ა ბ ა მ ი ს ა დ    ვკითხულობ  ს ხ ვ ა დ ა ს ხ ვ ა  ჟ ა ნ რ ს,

არ  აქვს  მნიშვნელობა

ვ ი ნ  ა რ ი ს  ა ვ ტ ო რ ი  ნ ა წ ა რ მ ო ე ბ ი ს ა.  ა მ ა ს  ა რ ც  ვ ა ქ ც ე ვ  ყ უ რ ა დ ღ ე ბ ა ს,  მხოლოდ,  ჟ ა ნ რ ს  ვ უ ხ ა მ ე ბ  ჩ ე მ ს  გ ა ნ წ ყ ო ბ ას.

ვფიქრობ  ეს  არის  სწორი  მიდგომა  და  არასწორია  მიდგომა,  მ ა ვ ა ნ ი  ამას  რომ  დ ა მ ი წ უ ნ ე ბ ს  და  ამგვარ  უ ფ ლ ე ბ ა ს    შ ე მ ი ზ ღ უ დავ ს,  ვითომ    მისი  განწყობა  აქ  რამე  მიშვნელობის  მქონე  იყოს.

                                      ნ ე ქ ტ ა რ ი.

ამ ლექსიდან პირველი ბოლო ორი სტრიქონი შეიქმნა აშკარად, იმიტომაც არის ზემოთ ყველაფერი ხელოვნური ან უადგილო, მაგრამ ისედაც რა არის ამ ლექსში ისეთი, რამე ან აკარგებდეს, ან რამე აცუდებდეს

"და ყველა წერო მოწყდა ზეციდან" - ვფიქრობ კონტექსგარეშეც პოეტური ფრაზაა.

მე იმ მოკამათეთა მხარეზე ვდგავარ, ვინც თვლის რომ ბოლო ორი სტრიქონი ძალიან კარგია
და ამავდროულად პირველი სტროფი საერთოდ ვერ მოსდევს შესრულების თვალსაზრისით ამ ბოლო ორ სტრიქონს

რაიმე ახალი სტროფია მოსაფიქრებელი და შესანიშნავი ლექსი გამოვა

მხოლოდ მეორე სტროფი საკმარისია არაა იმისთვის რომ გარკვევით ითქვას სთქმელი ( და არა სათაურის მინიშნებით )

5 ქულა ჩემგან

მადლობა ყველას. მიხარია რომ დროს მითმობთ.

ნარუტო! შენ ერთი შემეხმიანე და გეტყვი დროს და ადგილს.

32 ანემონე, ჩემი სიტყვების ციტირებისას, ადრესატიც რომ დაგეწერათ, კარგი იქნებოდა. ეს ერთი და მეორე, მე თუ არ მეცინება, თქვენ რა შუაში ხართ?! :))
ჩემს აზრს გამოვხატავ ლექსებთან მიმართებაში და არავის პიროვნებას არ ვეხები, თქვენგან განსხვავებით.
კიდევ ისიც, რომ გარკვეულიწილად ვალდებულება ავიღე, როგორც თქვენ ამბობთ, "მენტორი მასწავლებლის კომენტარები " დავწერო.
და ბოლოს, კეთილი რჩევის სახით გეტყვით, უცნობებს, შენობითი ფორმით ნუ მიმართავთ :)

ლექსში  მშვენივრად  არის  ყველაფერი  ურთიერთშეთავსებული.
ეს  ლექსი  მნიშვნელოვანწილად  ვალდებულებების  შემხსენებელია  ქალისა  და  მამაკაცისთვის,
აქ  არის  ისიც  რას  და  როგორ  უნდა  ფიქრობდნენ  ადამიანები  როცა  საქმე  ეხება  ყველაზე  წმინდასა  და  სანატრელ  მომენტს,  საოცნებარს  შეტყობინებას,  რომელსაც  არ  შეიძლლება ასეთი  მძიმე  შედეგით  წაართვა  ის  რასაც  უფალი სჩუქნის  და  რასაც  ბედნიერება  ჰქვია, შენ  არ  მოგექცნენ  ასე  და  როგორ  შეიძლება  შენ  მოექცე  ასე.

          ნ ე ქ ტ ა რ ი.

რენუარ, მე მხოლოდ ერთი ნიკი მაქვს. :)
ავტორების სულს ვგრძნობ ნაწარმოების მიღმა, უნარი მაქვს უხილავი კავშირის. ვგრძნობ და მორჩა. :)
ეს თქვენც შენიშნეთ რამდენჯერმე.

,,იუმორი რამდენად არის არ ვიცი, სასაცილო არაფერია,,
კარგი, მაშინ, მეტს აღარ გავიცინებ  :))
მენტორი მასწავლებლის კომენტარები კი გაქვს /მაგაზეც მეცინება  სხვათაშორის/ :)  ახლა ქცევებზეც მიგვითითე :)

ჩემთვის ჰქონდა ღიმილისმომგვრელი ემოცია ფინალს ,
მოულოდნელი იყო და შთაბეჭდილებაც მოახდინა
სხვა შემთხვევაში არ დავტოვებდი კომენტარს

:))))) ნეფერტარ, შეუძლებელია ზუსტად იცოდეთ როგორ მოიქცევა სხვა ადამიანი:)  ემანდ პაპუნაც თქვენ ხომ არ ხართ:)))))))))))))

ზუსტად ვიცი რომ პაპუნა ფირცხალაიშვილი ამ ლექსს ისე დატოვებს როგორც ახლა იკითხება. ასეც უნდა მოიქცეს.

პოეტური სიდუხჭირის ყველაზე მეტად მიმანიშნებელი სიტყვაა(მე ასე მგონია) ,,სადღაც"...

მე რა მგონია არც ისე მნიშვნელოვანია(სავარაუდოდ), მაგრამ პირველი ექვსი სტრიქონი საშუალო დონესაც ვერ შეესაბამება ოსტობის, მაგრამ ბოლო ორმა სტრიქონმა ნამდვილად ამაღელვა... ისე კი, ყველაზე არაპოეტური თემის ასე ოსტატურად გადმოცემა ოსტატობის მიმანიშნებელია მაინც.. +4

გმადლობთ ნეფერტარ, კორექტულობა ნამდვილად არის ის, რის დაცვასაც ყოველთვის მაქსიმალურად ვცდილობ, რაც არ უნდა განსხვავებული და მიუღებელი აზრი ჰქონდეს მოწინააღმდეგეს. რადგან ვთვლი რომ კამათი არათუ უჩვეულო, არამედ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია ზოგადად და მითუმეტეს ამ საიტისთვის. ამიტომ ხშირად თავს ვარიდებ თუნდაც ირონიული ან მსჯელობის თემიდან პიროვნულზე გადასულ, ცინიკურ კომენტარებზე პასუხის გაცემას. ვცდილობ ხუმრობაში გადავიტანო. ამას ადვილად შეამჩნევდით ალბათ. მიზეზი კი ერთია: ზედმეტი დაძაბულობისგან თავის არიდება. რადგან ამის არც ნერვები მაქვს, არც დრო, გასართობი კი სხვაც მაქვს, ბევრად სასიამოვნო.

ზემოთხსენებული მცირე გადახვევისთვის ავტორთან ბოდიში. ლექსს რაც შეეხება... ამ ბოლოს რამდენჯერმე დავფიქრდი, თუ რატომ ვერ გავიზიარე უმრავლესობის მოწონება. ვფიქრობდი იქნებ ჩემშია მეთქი პრობლმა, რა გახდა მეთქი ეს ბოლო ორი ფრაზა. და ბოლოს მივხვდი რომ ბოლო ორ ფრაზაში არაა საქმე: გამახსენდა, რომ მე ზოგადად აბორტზე დაწერილი ლექსები არ მიყვარს. და საერთოდაც, ყველგან, ყოველთვის ვერიდები ამ თემაზე მსჯელობას. ვფიქრობ იმდენად რთული და წინააღმდეგობრივი თემაა რომ ლექსში არაა მისი ადგილი.
რა თქმა უნდა ისევ ჩემს აზრზე ვრჩები და ამავე დროს პატივს ვცემ არა უმრავლესობის აზრს, არამედ მის უფლებას, ჰქონდეს ეს აზრი.
კიდევ ერთხელ ბოდიში გრძელი კომენტარით მობრუნებისთვის,
საუკეთესო სურვილებით.

პირველი სტროფი რომ არ იყოს, აჯობებს :)

ბატონო მიშა, თავის ადგილზეა, იმ კუთხით, რომ გასაგებადაა ნათქვამი, თორემ სუსტი შესრულება რომ აქვს პირველ სტროფს, აღვნიშნე კიდეც. დრამატიზებაში ვგულისხმობ - 1.შესრულების დახვეწას 2. მეტ დრამას. შეიძლება, მე უფრო დრამატული სიუჟეტი მომეწონოს, თქვენ შედარებით სადა და უბრალო, მაგრამ ფაქტია, რომ არცერთს არ გვხიბლავს პირველი სტროფი.

ქალბატონმა რენუარმა კარგად მიანიშნა ავტორს და ვნახოთ რა იქნება :)

კარგი ლექსი გამოდის მაშინ, როცა ავტორმა წერაც კარგად იცის და წაშლაც :)

დავით, არ არის ამ ლექსში ყველაფერი თავის ადგილზე...

ლექსში ყველაფერი თავის ადგილზეა, როცა (შენს სიტყვებს გავიმეორებ) კარგი შესრულებით სწორად გადმოცემულია ვითარება. ხოლო თუ სუსტია შესრულება, ესე იგი, ყველაფერი თავის ადგილზე ვერ ყოფილა.

უფრო მოკლედ დავაფიქსირებ ჩემს დამოკიდებულებას: იმდენად ძვირფასი მიგნებაა ბოლო სტროფი, ლექსის დასაწყისის დახვეწით, მთლიანობაში შესანიშნავ ნაწარმოებს მივიღებთ.

უფრო დრამატიზირება კი არა, უფრო შემსუბუქება უნდა დასაწყისს... მე არ ვიცი ვისთვის როგორ, მაგრამ მთელი დრამატიზმი და მართლა ბომბი ბოლო ხაზებია: "სადღაც გარიყულ უფალს შეცივდა. / ყველა კომბოსტო აფეთქდა თითქოს /და ყველა წერო მოწყდა ზეციდან."

ახლა, "პალატას რომ სიკვდილის სუნი ასდის" - ეს უკვე არგენტინული სერიალიდან წამოღებული იაფფასიანი დრამატიზმია... თუ იმასაც გავითვალისწინებთ, რომ აბორტი არ განეკუთხვნება სტაციონარული პროცედურების ფორმას და პალატა საერთოდ არაფერ შუაშია აქ.

ბოლო ორი სტრიქონი მართლაც იმდენად ეფექტურია, არაა გასაკვირი მოგვეჩვენოს, რომ მის ფონზე სხვა სტრიქონები თითქოს ფერმკრთალდებიან
ასე არაფერი მომწონებია კარგა ხანია, არა მარტო ამ ავტორის, არამედ საერთოდ აქ.

არა, ყველაფერი თავის ადგილზეა ამ ლექსში, ასე მგონია. :)

1. პირველივე სიტყვიდან ხდება ვითარების ასახვა, გადამწყვეტი არ არის, პირველი სტრიქონი რას ასახავს, ჩასახვის მომენტს თუ საკუთარი თავის დედა შეგრძნების წუთს. ორივე ვარიანტს თანაბრად უხდება და ესეც დასაფასებელია, რომ მკითხველს საკუთარი ინტერპრეტაციის ქონის საშუალება ეძლევა.
2. მეორე სტრიქონი უკვე პალატაში არსებულ ვითარებას შეეხება და ძალიან კარგადაც გადმოგვცემს ავტორი ვითარების არსს.
3. "ეშმა"-ს ხსენებაც დროულია, უფალიც სათქმელი იყო აუცილებლად, იმიტომ, რომ ღმერთი და ეშმა - სიკეთე/ბოროტებასთან ასოცირდება  და სულაც არ არის საჭირო, რელიგიური-მისტიკური ფონი დავურთოთ ამ სიტყვებს. ბავშვის მკვლელობა - ბოროტებაა. შესაბამისად, სიკეთე გაირიყა.
4. ფინალური ორი სტრიქონი - გენიალურია! ჩემი აზრით, რა თქმა უნდა :)  იუმორი რამდენად არის არ ვიცი, სასაცილო არაფერია. ეს ორი ასპექტი, "კომბოსტოში გიპოვეს" და "წერომ მოგიყვანა" ალბათ, ყოველი ადამიანისათვის მიღებული ალეგორიაა და ბავშვობის ტკბილ მოგონებას აღძრავს, მით უმეტეს, დაბადებასთან ასოცირდება და შესაბამისად თემა "აბორტს" ზედმიწევნით მიესადაგება.

შეიძლება, პირველი სტროფის დრამატიზირება უკეთესი ყოფილიყო, ვფიქობ, პირველი სტროფი რამდენადაც კარგად გადმოსცემს ვითარებას, იმდენად სუსტადაა შესრულებული. ვამჯობინებდი, ისეთივე მოსწრებული შედარებები ყოფილიყო, როგორც მეორე სტროფში.

მოკლედ, 3 ქულას ვწერ და სულაც არ არის დაბალი შეფასება, თუ გავითვალისწინებთ, რომ თითებზე ჩამოსათვლელი 4-იანები მაქვს დაწერილი :))

წარმატებები ავტორო!

ლექსი კარგი რომაა, იმტომ გამოიწვია ამდენი აზრი, ცუდი რომ ყოფილიყო ბევრი არც დადებდა კომენტარს. 
აბსოლუტურ უმცირესობაში ყოფნა - არის განსხვავებული აზრი, რომელიც აუცილებელია არსებობდეს, რადგან ყველამ
კარგად შეამოწმოს საკუთარი მოსაზრება,  გადაწყვეტილების მიღებამდე. 
მთავარი ისაა, რომ განსხვავებული აზრი კორექტულად იყო ნათქვამი და კონტექსტიც გამოკვეთილი.  მისი ავტორიც დაკვირვებული ადამიანია.
მაგ აზრმა და მისმა ავტორმა, მაიძულა რამდენჯერმე ყურადღებით წამეკითხა ლექსი, - ეს კი სულაც არ იყო ცუდი.

რა თქმა უნდა, მამაკაცი განსაკუთრებით კარგად "გრძნობს" ამ ტკივილს. :)
მძიმე თემა პირველ რიგში იმიტომ არის, რომ სერიოზულია და ის ნამდვილად არ უნდა იყოს ლიტ. საიტზე განხილვის საგანი. თუ მაინცდამაინც, მაშინ ლიტ. საიტის ფორუმში. სწორედ ამიტომ, ეს ბოლო ჩემი კომენტარი იყო აქ.

მეც  "ინი" -ვით  ვფიქრობ...:) :-*
უბრალოდ ძალიან მარტივ, ბავშვისთვისაც კი
გასაგებ ენაზე მოაქვს ტკივილი ავტორს და ვფიქრობ გაამართლა...:-*
ეს ის შემთხვევაა, როცა ავტორი გ რ ძ ნ ო ბ ს ...სად და როგორ უნდა ჩასვას ამისთანა ინტრიგული ფრაზა, რათა ზუსტად ის ემოცია მოიტანოს, რაც მას  ( ავტორს) უნდა...-ამ შემხვევაში ტკივილი...ვფიქრობ, სხვა, უფრო სუსტი  ავტორის შემთხვევაში  შეიძლება, მეც იუმორისტულად მომჩვენებოდა... :-*

"ერთ დროს თბილი და ლამაზი წუთი" - ჩემი აზრით ის წუთია, როცა ქალი მიხვდება რომ ორსულადაა.
ხოლო ე.წ. "მეორე" წუთი, რომელსაც ნერვები ითვლიან ეს "სხვა" წუთებია, თანაც მრავლობით რიცხვში;
იცით, ჩემი აზრით არაფერს არ ჭირდება შეცვლა, გადახედვა... აბორტი ითვლება მომაკვდინებელ ცოდვად, ცოდვები კი ეშმას უყვარს... ის იღებს და ითხოვს და ითხოვს...ჩემი აზრით, ბოლო ორი სტრიქონი იმიტომ შეესაბამება "მძიმე თემას" - რომ ერთბაშად გაქრა ყველა კომბოსტო (ახალშობილთა "პირველი აკვანი") და  წერო (მშობლებთან " პაწიას მიმყვანი"), ანუ ყველა კეთილი ზღაპარი კომბოსტოში ნაპოვნ ბავშვებზე და წეროების მიერ მოტანილი სიხარული. 
არაჩვეულებრივი ლექსია. 5.

:))
არადა მართლა მაგარი თვალები აქვს.
ჰო, ჩვენ კარგად ვიყოთ, თორემ ყველა ერთ აზრზე ჩვენი მტრები ამყოფა. :)

;დ თამარ, ძვირფასო. . ვიზუალი რა შუაშია ღმერთმანი, მე შავგვრემნები მომწონს ;დ
მუქი თვალებით..;დ
თვალებში ნაკადული აქვს მეთქი ის ვიგულისხმე, რომ ძალიან სუფთად გადმოგვცა ეს ძალიან ბინძური თემა..
დიდივით, რომელშიც ბავშვი ჯერ კიდევ არის და ვეჭვობ არც გაქრება : )

თამარ, ვგონებ ნამეტანი პირდაპირ გაიგეთ ამჯერად კი ჩემი კომენტარი :დ
არა..მე ნამდვილად შევგვრემნები : ) რა შუაშია იყო. ;დ
ჩორტ ივო ზნაეტ. მაპატიეთ, წამომცდა.. )

ჩვენ კარგად ვიყოთ და წეროებს რა გამოლევს : )
წარმატებები ლუტეცია*)

ინი
ჯავახაძის ეგ სიტყვები მშვენიერია, მანდ შეიძლება მხოლოდ იმას გაეცინოს, ვისაც პოეზიის არაფერი გაეგება და ყველანაირ ტექსტს პირდაპირი მნიშვნელობით იგებს. ვისაც არაფერი სმენია სტილისტურ ხერხებზე, ოქსიმორონზე და ა.შ.

რაც სეეხება ამ კონკრეტული ლექსის მიმართ ჩემს შენიშვნას, ამ შენიშვნაში გადამწყვეტია სიტყვათშეთანხმება "მძიმე თემაზე". სხვა შემთხვევაში, სხვა თემაზე, სხვა კონტექსტში შეიძლება მეც ძალიან მომწონებოდა აფეთქებული კომოსტო და ზეცას მომწყდარი წერო.

ჰო, მე პიროვნებებს არ ვეხები რა თქმა უნდა, ეს ავტორი ზოგადად კარგად წერს, მგონი ცნობილიც არის საკმაოდ, სურათიც ვნახე ახლა და მართლაც მშვენივრად გამოიყურება, მაგრამ ამას არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს კონკრეტულ ტექსტთან.

მოკითხვა ჩემგანაც. :)

თამარ, გახსოვს ჯავახაძის ეს ნაწერი?

"აქვს ფანტაზია ბავშვის,
ცაში დაეძებს სოროს,
სამსართულიან სახლში
მეცხრე
სართულზე
ცხოვრობს. ."

იუმორი არაფერია აქ. . მაგრამ ბევრს ეცინება, სამსართულიანში თუა მეცხრეზე რა უნდაო :)
ჰოდა, ამდენი მუსიკალურ-რითმ-რიტმ ჩახვეულობებით ხან ისე ვიღლები, უბრალოდ ვიმეორებ ხოლმე ჯავახაძის ამ ფარფატა ნაწერს :))
ორი დღე ვამბობ
"სადღაც გარიყულ უფალს შესცივდა.
ყველა კომბოსტო აფეთქდა თითქოს
და ყველა წერო მოწყდა ზეციდან."

არც აქ მგონია რამე იუმორი. .
ყველაზე სუფთა ნაკადული აქვს ამ ბიჭს თვალებში მეთქი ვიფიქრე :)
თუ იუმორია და მე ამვსებია თვალები ნაცრით..

მოკითხვა აქვე *)

აბორტი

ყველა კომბოსტო აფეთქდა თითქოს
და ყველა წერო მოწყდა ზეციდან.


ამის მეტი არაფერი უნდა!
მაგარია!

ის მომენტი, როცა საერთოდ ვერ ვხვდები, თუ რა მოწონს ლექსში უმრავლესობას. განსაკუთრებით, თუ რა მოწონთ მძიმე თემაზე დაწერილ იუმორისტულ დაბოლოებაში.
უცნაურია გრძნობაა აბსოლუტურ უმცირესობაში ყოფნა, სულ ეს მინდოდა მეთქვა, თუმცა დიდხანს ვიფიქრე, მეთქვა თუ არა. :)

პირველი ორი სტრიქონი შეცვალე და ეშმაც ამოაგდე.

ბოლო ორი სტრიქონი თე* **ია !!!

დიდი ხანია არ წამიკითხავს ასეთი კარგი ლექსი.

მომეწონა :)

როდის დავლიოთ ჩვენ ერთი ?

კარგი მიგნებაა ,  ემოცია  მოაქვს.

ფინალი მართლაც ძალიან  კარგია...
ეშმას თუ არ შესცვლი, მაშინ  ჯობია იყოს...-ზეიმობს ეშმა...ითხოვს და ითხოვს,
                                                                                      სადღაც გაყინულ უფალს შესცივდა..
ჰო და თავშიც მოუხერხე რამე...ორჯერ "წუთი". ვერ მოვუხდინე და აზრიც სხვაგან მირბის  თითქოს...
+4

ემოციურია

ხელის შევლება უნდა , კი

მართლაც ბოლო ორი ხაზია ამ ლექსის ღირსება და კარგი იქნება, დანარჩენი წინა ნაწილი თუ მოწესრიგდება... მითუმეტეს, პირველი ორი ხაზი.

"ერთ დროს თბილი და ლამაზი წუთი" - რა წუთია ეს? - თუ ჩასახვის, მაშინ უხეშდება აზრი... ხოლო, თუ დედად გახდომის "ცნობა" - მინიშნებას საჭიროებს...

მეორე ხაზში ვინ ითვლის წამებს და წუთებს? - ის, ერთ დროს ლამაზი წუთი?  თუ ქალი?

რა მნიშვნელობა აქვს? - წუთი და წუთებს ერთმანეთის მიყოლებით რომ არ უნდა იყოს, შუბლზე აწერია სტროფს.

ანანეს თქმისა არ იყოს, კარგი იყო ეშმა არ შემოპარულიყო ნათქვამში...

აი ეს ეშმას მომენტი არ ჩაჯდა, თუმცა სათქმელი გასაგებია.
კარგი ფინალური ფრაზაა, ზუსტი და მთელი ნაწერის ემოციას გამოხატავს.

ბოლო ორმა სტრიონმა თქვა სათქმელი, ეგეც საკმარისი იყო.

:)
აშკარად უმცირესობაში ვარ, და მაინც... :)

მე კი ზუსტად ფინალი მომეწონა :)
მსუბუქად ააფეთქა უცებ ბოომბი : )

ბოლო ორი სტრიქონი თავისთავად შეიძლება საინტერესო მიგნება იყოს, მაგრამ რატომღაც მგონია რომ ასეთ სერიოზულ და მძიმე თემას არ მოუხდა.

სათაური არ წამიკითხავს და გამეცინა ფინალზე
წავიკითხე  და მაინც გამეცინა  :)

ბოლო ორი სტრიქონია ბევრი ლექსის ფასი :)