ვიცი ვერაფრით ვერ იპოვი ძალას თავს ზემოთ,
მაგრამ თავს ზემოთ ცა არის და ღმერთის ფიგურა.
შენ ზომიერი წვიმებით და სხივით არსებობ
ვიცი ამიტომ ვერ შეძელი სუბტროპიკულად
და უპროგნოზოდ გყვარებოდი.
გული - ფილთაქვა,
ძველ კადრებს როგორც დაფნის ფოთლებს ისე დანაყავს,
და მე ვიცხოვრებ სწორედ ისეთ,ზუსტად იმდაგვარ
ხორცში,რომლითაც შეგიყვარდი.
მხოლოდ ამაღამ!
და მე შეხების უკანასკნელ სიტკბოს ვიკმარებ,
საგზლად,სახსოვრად შევინახავ იმ სამყაროსთვის,
სადაც პოეტებს არ უმართლებთ და თავს იკლავენ,
რადგან წერა და სიყვარული აღარ გამოსდით.
დროა... კარს იქით ნაწვიმარი გზები მიცდიან,
მეც ამ ბილიკებს შევეხიზნე - სევდის ვასალი...
და მჯერა შენი დაბრუნების როგორც ქრისტიანს,
სჯერა აღდგომა წმინდა ცეცხლის გადმოსვლასავით!