ყაყაჩოები  შეპარულან  აქვე მინდორში,
ჯერ,  ის  მეგონა,
მინდორს  ცეცხლი  გადასჩენია,
მზისგან  და  უკვე, საფიქრალიც  არ  დამრჩენია.
ყოფნა-არყოფნა, 
ვთქვი  სიცოცხლეც  არაფერია,
თუ  იმედები,  მცირე  მაინც  არ  შემრჩენია.
მერე,  რომ  ქარმა, 
ამ  ფიქრისას  შემომიარა
და  იდუმალი  ტკივილები  გაამთლიანა.
მე  დავინახე, 
დიდ  მინდორში  ყაყაჩოები,
რა  მოკრძალებით,  რა  სინაზით,  გადაცქრიალდა.