ჭიქათა ღაღადია - ცრემლია, გლოვაა,
გზებია მოჭრილი და გზები ცხადია,
ერთია - პოეტია, რომელიც მოვა ამ
მოსაწყენ საღამოს, მოყვება "ხატიას".

ჭიქათა ღაღადია - ჭირთაგან შენდობა,
კვამლია, რომელსაც უფრო მწეველი სდის,
ერთია - ლექსია დღეს, რომელიც შენდება
დანგრეულისგან და დამანგრეველისთვის.

ჭიქათა ღაღადია - ლეწვაა ჭიქათა,
მთვარეც ჩამოვწყვიტეთ - უბიწო ყვავილი,
ერთია - ხატიაა, რომელიც იქითა
მხარეს დგას, რომელზეც ვერასდროს გავივლით.

ერთია - ღაღადია ჭიქათა.