რ. ფროსტის ამ ლექსის ბოლო სამი სტრიქონი აფორიზმად არის ქცეული.
რობერტ ფროსტი
აურჩეველი სავალი - - - - -
ყვითელ ტყეში ორ ნაწილად გაიტოტა სავალი და ორივეს ერთდროულად, ვწუხვარ, ვერ გავუყევი და მარტო-მგზავრს მომეძალა ვარაუდი მრავალი და შორიდან დიდხანს ვზვერე, სად უხვევდა პირველი. ბუჩნარს იქით ბუჩქი იყო, უძრავი და ურხევი.
მეორისკენ გავიხედე - ისეთივე მანძილი, ოღონდ, რაღაც, შედარებით მიმზიდველი მეჩვენა, რადგან მწვანეს დაეფარა გაუვალი ნაწილი, თუმცა მასაც სიარულით პირი ჰქონდა გაცლილი, ეტყობოდა იმგვარადვე გაცვეთასთან შეჩვევა.
და იმ დილით ორთავ სავალს ზედ ფოთლებიც ეფინა და ნაბიჯთა მძიმე კვალით ჩანდა ჯერ უვნებელი, ო, პირველი სამომავლოდ დამრჩა შეგულებული. თუმცა შორით შევიცანი, კიდეც მენდომებინა, უკვე ვგრძნობდი, არ ვიყავი უკან შემბრუნებელი.
და ოდესმე, მომავალში, მე სულამომავალი, ვიცი, ასე დავასრულებ განვლილ გზაზე საუბარს: ადრე, ტყეში, სადაც ხეა მრავალი და მრავალი მე ნაკლებად გათელილი ავირჩიე სავალი, და შედეგად სწორედ ამან მომიტანა სხვაობა.
(თარგმანი ნინო დარბაისელისა)
Robert Frost - THE ROAD NOT TAKEN
Two roads diverged in a yellow wood And sorry I could not travel both And be one traveler, long I stood And looked down one as far as I could To where it bent in the undergrowth
Then took the other, as just as fair, And having perhaps the better claim Because it was grassy and wanted wear Though as for that the passing there Had worn them really about the same
And both that morning equally lay In leaves no step had trodden black. Oh, I kept the first for another day! Yet knowing how way leads on to way, I doubted if I should ever come back.
I shall be telling this with a sigh Somewhere ages and ages hence: Two roads diverged in a wood, and I— I took the one less traveled by, And that has made all the difference.
კომენტარები |
ილუსტრაციები |
რეცენზიები |
|
მონაცემები არ არის |
|
მონაცემები არ არის |
|
|