მებადურა
ამ სახლში ერთი კაცი ცხოვრობს, თევზაობა უყვარს და მებადურას ეძახიან. ცოლი არ ჰყავს, არც - შვილები. უპატრონო არ გეგონოთ... ანკესები აქვს... დღეა თუ ღამე სათითაოდ სწმენდს, დამტვერილსაც და სუფთასაც... ამაზე ბევრი ამბობს - გულს აყოლებსო, ზოგმაც - გულის სიღრმეში მოსწყინდა კიდეცო. გაკვირვებით კი ერთნაირად გაიკვირვეს, დანაცრულ ფურცლებსა და ტოტებს შორის იმედისფერგადასული ანკესები...
მეორე დღეს ლუკმა-პურის მისაკითხად მისულმა ქალმა ამბავი გამოიტანა: ძილში გაპარულა მებადურა...
უპატრონო იყო, უქონელი, მაგრამ მიწის ზევით არც ის დარჩენილა...
თავის მხრივ, უბნის ბავშვებმაც პატივი მიაგეს... ანკესები ფერად-ფერადი ფრჩხილის ლაქით შეღებეს და იქვე საფლავის ქვასთან ააყუდეს...
ერთი თითონ მებადურა იყო, მეორე მებადურას ცოლი, მესამე მებადურას უფროსი შვილი... უმცროსმა დაბადება ვერ მოასწრო..."