წარმატებას გისურვებთ. არ მეგონა ჩემი დაწუნებული "თმები" ამხელა აჟიოტაჟს თუ გამოიწვევდა.
ეტყობა, მართლა აღარ არის ჩემი  ადგილი ურაკზე. :)
სულ კარგად ბრძანდებოდეთ.

თამარ ბუკია!
რაც შეეხება გრამატიკულ წესებს, რომლეთან მიმართებითაც თქვენ შეკითხვები გაგიჩნდათ, შევეცდები კიდევ ერთხელ მივუბრუნდე:

შეკითხვა 1. - საკუთარი სახელები - მრავლობითში არ შეიძლებაო? ეს ვინ თქვა? თამრიკოები, ნინოები, ნუნუები, ვახტანგები... ეს შეცდომა გგონიათ? - არაა შეცდომა!
პასუხი 1. -დიახ, შეცდომა არა თუ მარტო მე მგონია, ასე ფიქრობს გრამატიკოსების უმრავლეოსბა. მათი მრავლობითის ფორმით წარმოსაჩენად სიმრავლის (ერთზე მეტი რაოდებობის) გამომხატველი სიტყვაც კმარა. - ორი ან სამი ნუნუ და ბევრი თამარი.

შეკითხვა 2. - ნივთიერებათა სახელებში ლობიო და ხილი რომ ჩამიწერე-თ, ნუთუ მათ მართლა ნივთიერებად თვლით? ან მათი დათვლა არ შეიძლება?
პასუხი 2. - ნივთიერებათა სახელები (ეს გრამატიკული კატეგორიაა და არა აზრობრივი. ჯ.ა.)
ისეთ საგნებს, რომელთა დათვლა და ცალკე ერთეულებად წარმოდგენა შეუძლებელია, დიახაც, ქართულ გრამატიკაში ნივთიერებათა სახელებს უწოდებენ. მაგ., ოქრო, ვერცხლი, რკინა, სპილენძი, თუჯი, შაქარი, რძე, თაფლი, ნივთი, ლობიო, მუხუდო, ფეტვი, ბურღული, ფქვილი, მატყლი, ბამბა, ქარვა, კირი, ქვანახშირი... მათ მრავლობითი რიცხვი არ ეწარმოებათ.
ნივთიერებათა სახელებით აღნიშნული საგნები შეიძლება აიწონოს, საწყაოთი გაიზომოს, დათვლა კი შეუძლებელია. ამიტომ ნივთიერებათა სახელს მსაზღვრელად შეიძლება ახლდეს წონისა თუ საწყაოს აღმნიშვნელი სახელები, როგორებიცაა: მუჭა, გრამი, კილოგრამი, ფუთი, ტონა, ჭიქა, ვედრო, ბოთლი...
აგრეთვე სიტყვები: ბევრი, ცოტა. მაგ., ითქმის: მუჭა ოქრო, კილოგრამი შაქარი, ფუთი ფქვილი.

შეკითხვა 3. - თ მ ა ს ა და ჭრა-კერვას, ან დგომა-წოლას შორის განსხვავებას ვერ ხედავთ?
პასუხი 3. - როგორ არა, ვხედავ. დგომა, წოლა, ჭრა, კერვა - სახელზმნებია და მიუხედავად იმისა, რომ მათ სახელის თვისებებიც აქვთ და ზმნისაც, ეს თავისებურება რიცხვის კატეგორიაზე არ ვრცელდება, ამიტომაც მრავლობით რიცხვს არ შეიწყობენ.
რატომ დაგრჩათ შთაბეჭდილება, რომ მე ვერ ვარჩევ ერთმანეთისგან არს. სახელსა და სახელზმნას?
შეკითხვა 4. -  ან თ მ ა და უზრდელობა თუ სიმამაცე - რითი დააკავშირეთ ერთმანეთთან?
პასუხი 4 - თუ უფრო მშვიდად გადაავლებთ თვალს ზემოთქმულს, მიხვდებით, რომ, პირიქით, განვაცალკევე: უზრდელობა და სიმამაცე აბსტრაქტული სახელებია და უთვლადი, თ მ ა კონკრეტული არსებითი სახელია და თვლადი. ამიტომ მრავლობითი რიცხვის წარმოება მისთვის შესაძლებელია, თუმცა თქვენი არ იყოს, „თმებს" მეც „თმა" მირჩევნია.)
„გრამატიკული რიცხვის გაგება სახელთაგან მხოლოდ ისეთს ახლავს, რომელიც აღნიშნავს საგანს და რომელიც დაითვლება; ასეთებია: მუშა, ქალაქი, სოფელი, მთა, მდინარე, თათი, ფანქარი და სხვ.;
ისეთ სახელს კი, რომლიცთაც აღნიშნული საგანი არ დაითვლება, გრამატიკული რიცხვის სახელი არ ახლავს.; ასეთებია: ჰაერი, ნაცარი, ხილი, რძე და მისთ.; ეს უკანასკნელი სახელები მხოლოდ ფორმით არიან მხოლობითი, თორემ, საპირისპირო მრავლობითის უქონლობის გამო ბევრიდან ერთ ცალ საგნად არ გამოიყოფიან და იმიტომ მათს „მხოლობითის ფორმას" არ ახლავს სათანადოდ ერთის გაგების შინაარსი და, მაშასადამე, არსებითად ისინი ურიცხვი სახელებია."
აკაკი შანიძე; თხზულებანი; ტ.III ; გვ. 46.
ზემოთქმულის საფუძველზე მე მივიჩნევ, რომ თ მ ა თვლადია და მრავლობითი რიცხვის შეწყობა მისთვის დიდი დანაშაული არ არის.

თამარ ბუკია!
ქალბატონო თამარ, მას შემდეგ, რაც ჩემს თარგმანზე თქვენი შენიშვნები ვნახე, დავინტერესდი თქვენი შემოქმედებით და საიტის დასათვალიერებლად შემოვედი. რა გასაკვირია!
იმ ორი ქულის შესახებ მინდოდა მეთქვა, რომ ორიანს ხელი უნებლიეთ დავაჭირე ისე, რომ ქულის მონიჭება არც მიფიქრია და ვინაიდან კომენტარის წაშლა არ ხერხდება (ან მე არ ვიცი), ეს შეფასება ასევე დაჩა. რომ არ გგონებოდათ, რომ თქვენი ტექსტი ორი ქულით შევაფასე, მხოლოდ ამიტომ, ერთგვარი თავის მართლების მიზნით, მივაწერე კომენტარი. რატომღაც არ მიფიქრია, რომ თქვენ ვერც კი ნახავდით, ვინ შეგაფასათ.
რაც შეეხება თქვენს გაგულისებას ჩემ მიმართ,  პასუხად იმის თქმას, რომ ასე არასდროს არავინ  მელაპარაკება, აჯობებს გითხრათ, რომ მე თვითონ მსგავსი ტონით მოწაფეებსაც კი არ ველაპარაკები. ამიტომ სანდომიანი ქალბატონისგან, რომლის მოღიმარ სახესაც ახლა ვხედავ ეკრანზე, ეს ჩემთვის მოულოდნელობა იყო.
საიტის ოჯახის წევრობა ან ამ წევრობის ხანგრძლივი სტაჟი გზას არ უხსნის ფამილარობას იმ წევრების მიმართ, რომლებიც თქვენ არ გეცნობათ ან მათი გაუმართავი „მოქართულობა" გაღიზიანებთ.
ცხადია, ეს ცინიზმიც არ მუშაობს თქვენს სასარგებლოდ: „უკაცრავად, თუ შენობით მოგმართე-თ, თქვენო "უთქვენოსობავ"!

მე არ ვეთანხმები თქვენს გრამატიკას, უპირველეს ყოვლისა, იმიტომ, რომ მიუღებელი ტონი გაქვთ, თუმცა ამას სხვა გარემოებებიც ახლავს: პოეზიის თარგმანს თავისი ალქიმია აქვს და ამ ხელოვნების მოხელთებას, დახვეწილი ენობრივი კონსტრუქციების გარდა, ისეთი წიაღსვლები და შრეების წვდომა სჭირდება, რომ გრამატიკა, ეს ავი დედინაცვალი, თავისი ნიუანსებით ზოგჯერ უგულებელყოფილია ძალიან ცნობილ, ფასდაუდებელ პოეტურ ტექტსებშიც კი:
„მინდვრის ფოთლები შენს დაშლილ თმაში
და თმების ქარით გამოქროლება." თუ მომავალში ჩემთან კამათის სურვილი აღარ გაგიჩნდებათ, გულში აუცილებლად იტყვით, გალაკტიონს ედრებაო, ყველაზე ადვილი და შემოვლითი გზა ჩემი გამტყუნებისა ეს გახლავთ, მაგრამ არა უშავს, იფიქრეთ: დიახ, მე ქართულ პოეზიაზე გავიზარდე და როცა ამგვარი ფუფუნება არსებობს, თურაშაულის პატრონი ტყეში პანტის საძებნელად ხომ არ წავალ?!
მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო 200 წელია ქართულ ენასა და აკადემიურ წერას ვასწავლი სკოლებსა და უმაღლეს სასწავლებელში, მაინც  მსუბქად აღვიქვამ პოეტურ ცუღლუტობებს:
„მე დავბუნდები, ჰო, დავბრუნდები,
მე შენი თმები დამაბრუნებენ."
„მიბრძანეს მათად საქებრად თქმა ლექსებისა ტკბილისა,
ქება წარბთა და წამწამთა, თმათა და ბაგე-კბილისა,"
„ჰშვენოდეს შავნი წამწამნი გულისა გასაგმირონი,
მას თეთრსა ყელსა ეხვივნეს გრძლად თმანი არ უხშირონი."  მე-12 საუკუნის ქართული და თანამედროვე სალიტერატურო ნორმები... ღმერთო ჩემო! რამხელა უფსკრულია!  - განგაშის ზარებს შემოკრავთ.
ამგავარ ენობრივ ლაფსუსებთან ჩასაფრებულ მკითხველებს, რომლებიც  „დიდსა ვერ მოჰკლვენ, ხელად აქვს ხოცა ნადირთა მცირეთა" სწორედ ასეთ ხარვეზებზე გააფაციცებს ხოლმე სხვა უფრო ფასეულის უღიარებლობის ცდუნება.
თუმცა ეს ღირებულებითი კატეგორიებია და გრამატიკასავით არ ისწავლება.
წარმატებებს გისურვებთ!

ლამაზია ძალიან. მომეწონა.

პ.ს. თმასა და ცრემლს მრავლობითი რიცხვი არ აქვს, მაგრამ პოეტურ ფორმებში ყველა წესის დარღვევა შეიძლება. ლექსი არ „გაუფუჭებია“ ამ პატარა ნიუანსს.

უკაცრავად, თუ შენობით მოგმართე-თ, თქვენო "უთქვენოსობავ"!
მეგონა, მომართვის ამ ფორმას არ ექნებოდა მნიშვნელობა იმ საიტზე, რომელსაც, ჩვენ, ძველები ოჯახად და სახლად ვთვლიდით.

ახლა შენიშვნები გავარჩიოთ:
1. საკუთარი სახელები - მრავლობითში არ შეიძლებაო? ეს ვინ თქვა?  თამრიკოები, ნინოები, ნუნუები, ვახტანგები... ეს შეცდომა გგონიათ? - არაა შეცდომა!
2. ნივთიერებათა სახელებში ლობიო და ხილი რომ ჩამიწერე-თ, ნუთუ მათ მართლა ნივთიერებად თვლით?  ან მათი დათვლა არ შეიძლება?
3.  თ მ ა ს ა    და ჭრა-კერვას, ან დგომა-წოლას  შორის განსხვავებას ვერ ხედავთ?
4. ან  თ მ ა  და უზრდელობა თუ სიმამაცე - რითი დააკავშირეთ ერთმანეთთან?

პატივცემულო ჯანა, ვერ  მივხვდი, რა ორ ქულაზე იყო საუბარი. როდის ვითხოვე ქულები? ან ვის ვთხოვე?
თუ იმას მედავები-თ, 5-ის ნაცვლად 4 ქულა რატომ მომანიჭეო?...
შევცდი, აღარ ვიზამ! სულ აღარ დავწერ ქულებს... არავისთან!

პატივისცემით და დანანებით - თამარ ბუკია.

მრავლობითი რიცხვის უქონელი არსებითი სახელებში თ მ ა  არ შედის; თუ სადმე რომელიმე ენათმეცნიერს აქვს ამის შესახებ დაწერილი, მე არ ვეთანხმები, რადგან მრავლობითი რიცხვი არ ეწარმოება ისეთ სახელებს, რომელთა დათვლაც არ ხერხდება.
მარტო მხოლობითი რიცხვის ფორმა რომ აქვს და მრავლობითისა კი არ გააჩნია, ასეთები სახელებია:
საკუთარი სახელები (ადამიანთა, გეოგრაფიული): ნინო, ნუნუ, ვახტანგი, გიორგი; თბილისი, უშბა, მტკვარი, საქართველო;
ნივთიერებათა სახელები: თაფლი, თოვლი, ლობიო, ნავთი, სპირტი, ლუდი, მტვერი, ხილი, ჰაერი;
აბსტრაქტული სახელები: სიმამაცე, სილამაზე, თავისუფლება, უზრდელობა;
მოქმედების სახელები: ჭრა, კერვა, სხვლა, ბარვა, დგომა, წოლა;

გთხოვთ, შენობით ნუ მელაპარაკებით!
პატივისცემით ჯანა ამირეჯიბი.

ოღონდ ამ  "თმებს" აღარ ვნახავდე დაწერილს და რა გინდათ, რომ თხოვოთ?! არ არსებობს "თმები"!!!  არსებობს  თ მ ა  და  თმის  ღერი! ისე როგორც თოვლი და ფოვლის ფიფქი! და რაგინდ დიდი თოვლი მოვიდეს, რ ვამბობთ, "თოვლები მოვიდაო"!

1.  დამითბე თმებით და ცრემელების ნაკადით  >>>>>>  დამითბე თმითა და ცრემელების ნაკადით.

2.  შენს თმებში, ვით სელის ტილოში, დამმალე  >>>>>>  შენს თმაში, ვით სელის ტილოში, დამმალე,

არც რითმა ირღვევა, არც რიტმი, არც შინაარსი და  ლექსიც სტილისტურად გასწორდება!
ნუ აფუჭებ ამ მშვენიერ თარგმანს!

ემოცია მოაქვს, ე.ი. გულის კარს აღებს... +

კარგია ქართული ვარიანტი, მაგრამ იცი როგორაა საქმე? აი, არაჩვეულებრივ გამოფენაში რომაა, ნაკვთები გავს, მაგრამ ჩემი სიდედრი არააო...  ამ განცდას მიტოვებს.

რაღაც სხვას ამბობს ავტორი, სხვა განწყობას ქმნის.  ამის უფრო გარკვევით ახსნას მიშა რატიანი შეძლებდა... იქნებ აჩვენოთ მიშას.

ულამაზესი თარგმანია. სასიამოვნო.

ულამაზესი, სულში ჩამწვდომი-  ორგინალიც და თარგმანიც.

და როგორ უხდება ამ დღეებს!