მონაცემები არ არის

რობერტ მესხის ლექსებს ყველასგან გამოარჩევ თავისებური, თავისუფალი სტილით, სადაც, უმეტეს შემთხვევაში, ბოლო ნაწილში, აუცილებლად გვხვდება პარალელური ან ჯვარედინი რითმა, რაც მატებს ლექსს ევფონიურობას და ზოგადად, ალამაზებს, ამაღლებს მის ლიტერატურულ ღირებულებას.

ბატონი რობერტის ლექსები, ხშირ შემთხვევაში, აფხაზეთის თემატიკაზეა შექმნილი. აქაც ასეა -
„ალალი იყო სამი პეშვი ენგურს გაღმიდან,
ვიღაცა რომ გულზე აყრიდა...“ - როგორი ემოციაა?!.. როგორი კადრია?!
ავტორის ტკივილი ეპოქის ტრაგედიაა. ლექსის წაკითხვა კიდევ ერთხელ გვახსენებს დაკარგულ მიწას, თითქოს, მოკვეთილი კიდური გვაწუხებს უამინდობისას...

„სადაც ხშირად ქარი ამოდის” - ადამიანები ვამბობთ  - „ქარი ამოვარდა“,  რობერტ მესხი ამბობს  - „ქარი ამოდის“. სწორედ ასეთი ინდივიდუალურობა და უაღრესად დახვეწილად შერჩეული თითოეული სიტყვა აქცევს ავტორის ლექსებს ემოციურ მეწყრად და მე არ მეგულება ტიციანის სიტყვებზე უკეთესი შედარება - „რომ გაგიტანს და ცოცხლად დაგმარხავს“...

„ასეთია მიწის თვისება - ზოგჯერ უფასო ფასიანში აიგლისება...“ - ფინალში გადმოცემულია უდიდესი პროტესტი, დაწყებული სასაფლაო მიწების გაყიდვიდან, დამთავრებული ტერიტორიების დაკარგვით. ამასთან ერთად, ლექსი იკვრება ერთ მთლიანობად და ბოლო ორი ხაზი უკავშირდება საწყისს  - „მოკვდა და... მთელი დანაზოგი მიწაში მისცა.“ 
ბატონი რობერტის შემოქმედება, ჩემი აზრით, სრულიად ახალი სიტყვაა ქართულ პოეტიკაში და იმედი მაქვს, დრო თავისას დაწერს.

დავით კვიტატიანი. 2017-04-07 23:12:32