|
მე მომეწონა თქვენი "სულის არეული ოთახი", როგორი ემოციებით და ფიქრით სავსეა, კარგი იყო ამ ოთახში სტუმრობა... 5
ეს მახსოვს და მომწონს!
არაჩვეულებრივად შესრულებული თარგმანია, აი, ძალიან კარგი.
ხოლო ბოლო, "რიტორიკულ" კითხვაზე ვიტყოდი, კი, ავტორისგან განსხვავებით, უნდათ რუსებს ომი. ნუ, პროცენტობასაც თუ გადავხედავთ (მათემატიკა ზუსტი მეცნიერებაა და მხოლოდ საკუთარ სუბიექტივიზმს არ ვენდობი), კი, უნდათ რუსებს ომი
საკუთარ თავთან ჭიდილია, არათვითკმაყოფადი და ეს ძალიან კარგია.
შენი ტექსტები კი კარგებია და ყველაზე მეტად "არაგოიმური" და ყველა "გამოფინე", უკლებლივ. ეს თხოვნაა
"ყველას მადლობა რომ მიტანთ"
უგულო, უთვალებო, უფერო... ღმერთს ვიტანთ და შენ ეგ როგორ დაგცდა საძაგელო გოგო :))
გააჩნია კონტექსტს და ასპექტს, რას და ვის გულისხმობ ვისში, ამის შემდეგ გამიადვილდებოდა სათაურიც და აღქმაც, თორემ მხოლოდ საკუთარ ფანტაზიას რომ მივენდე, ცოტა მეწყინა...
სინაცრისფერე...
ნეტა, უფრო რომელია, გასაქცევი, თავშესაფარი თუ საკანი, ვერგასაქცევი?
ყოველთვის ინტერესით ველი თქვენს მოთხრობებს, თუმცა ეს როგორ გამომეპარა, არ ვიცი..
საკუთარი თავი გამოვიჭირე რომ გაღიმებული ვკითხულობდი, თქვენებური იუმორის მოლოდინით :))
შესანიშნავი ნაწარმოებია ავადსახსენებელ დროზე.
კარგი სერიალი გამოვა, თუ ვინმე გადაიღებს.
ქართული "ექიმი ჟივაგო".
გააღეთ ყველა დაგმანული კარი, ფანჯარა
და ყველა მდელო იყოს ლბილი, იყოს ნელთბილი,
თორემ ეს ღამეც ჩაივლის და
ეს სიყვარულიც ჩაივლის და
სიტყვაც ჩაივლის
და ღმერთმა იცის, რა გათენდება!
ჰომ :/ ამან მომკლა.
მეორე ძალიან კარგია,
იმედიანი, ამიტომაც ჩემი არაა.
ჩემი პირველი სიყვარული მესიზმრა წუხელ
მარტო ეს რად ღირს, უჰ, უჰ ძალიან, ძალიან მომეწონა.
მადლობა
რამდენი ცოდნა -განათლება მომემატა თქვენი კომენტარი-ინფორმაციით ვერ წარმოიდგენ,
ძალიან ვისიამოვნე და მადლობას გიხდით.
შესანიშნავი ლექსებია,
ქალბატონო ნინო, ფეისბუკზე გამოგიგზავნეთ შალვა ანაგელის ორივე რომანი, ისეთი ფონით და სტრიქონებს შორის ისეთი შუალედით, რომ თვალები არ ეტკინება ადამიანს.
ამ საიტზე რომ წავიკითხე, თვალები საშინლად მეტკინა, ახლა მის მეორე რომანს ვკითხულობ,
ვორდში გადავიყვანე, შუალედები სტრიქონების 2,0-ზე გადავიყვანე და ცისფერი ფონი მივეცი. შემდეგ პდფ-ში გადავიყვანე.
მეორე რომანიც იმ დაუნდობელ დროზეა.
საუკეთესო სერიალი გამოვა ორივე რომანისგან.
გამოგიგზავნით პდფ-ში, ქალბატონო ნინო.
ბატონო ოთარ! თქვენს რეკომენდაციას შემოვყევი.
არ მინანია.
პირველი ინტერნეტ- მარკეტინგული შეცდომა - ავტორისა, უნდა დაედო ტექსტი გაგრძელებებით, თითო ჯერზე - თითო წერილი. ამხელა ტექსტის კითხვა - მონიტორზე , როგორც იტყვიან, მავნეა ჩვენი თვალებისა და ჯანმრთელობისთვის.
ბეჭდურად არ გამოქვეყნებულა ამ თოთხმეტ წელიწადში?
ფილმად რომ არავინ გადაიღებდა და არც რადიო დადგმას გააკეთებდა, სამწუხაროდ, ესეც ცხადია, საქარატველოს პირობების გათვალისწინებით
მადლობა მუხა!
მინდა რამდენიმე სიტყვს ვთქვა ლექსის სათაურზე.
,, სიყვარულსა ვიქმ” - არ შემირჩევია არქაიზაციის ილუზიის შესაქმნელად ან სტილიზაციისათვის.
ინტერკურსისთვის ინგლისურ ენაში ორი ძირითადი ტერმინი გამოიყენება.
1. ერთი არის საყოველთაოდ გავრცელებული “(ჰევინგ) სექს” ანუ სექსის ქონა, თუ ზუსტად ვთარგმნით, მასში არ იგულისხმება რაიმე ემოციური პლანი, უფრო სწორი იქნება, თუ ვიტყვით, რომ იგულისმება ყველანაირი პლანი, ერთიანდება, ხოლო სახეობრივი დაკონკრტება უკვე სხვა , განსაზღვრებითი, მსაზღვრელი სიტყვის მეშვეობითაა შესაძლებელი. სექსუალიზმის ფორმები ყველამ უამრავი იცის, რადგან პრესისა და მასობრივი ი ფორმაციების წყალობით, დღესდღეობით მაინც ტოტალურ მიმოქცევაშია. ( სოლო-, ჰომო- ჰეტერო- , ბი - ზოო- და აშ სექსუალიზმები
საბედნიეროდ, არსებობს სხვა ტერმინი, რომელიც ჩემი ფიქრით გარკვეულ ზღვარს ავლებს უბრალოდ სექსის ქონასა და სიყვარულიანი სექსის ქონას შორის . ეს არის ,, მეიქინგ ლავ” სიტყვადიტყვით ,, სიყვარულის კეთება”.
ჩემი ეროტიკული ლექსები ასეთი ხასიათისაა, ანუ გულისხმობს და მხარს უჭერს ემოციურად და სექსუალურადაც სასურველ პარტნიორთან ნებაყოფლობით, თავისუფალ, არაძალადობრივ ურთოერთობას და არა - ძალადობას.
ეროტიკა, როგორც ორმხრივი სურვილის სიყვარულის თუნდაც დროებით- წარმავალის გამოხატულება - ეს ჩემი, როგორც ავტორის კონცეპტუალური პრეფერენციაა.
მაქვს ადამიანის მიმართ ძალადობის და მათ შორის, ქალის , ბავშვის მიმართ სექსუალური ძალადობის წონააღმდეგ მიმართული ლექსებიც (მაგ ,, ლოცვა უსირცხვილობისათვის” - შეტანილია ინგლისურ ანთოლოგიაში. დევს აქაც)
სიყვარულის კეთება - ჩემი აზრით, ვერ გამოდის მთლად მოქნილი თარგმანი, ,, სიყვარულის ქმნა” - უფრო მომწონს . აქედან - პირველი პირის ფორმა მე ვიქმს, შენ იქმ , ის იქმს სიყვარულს, ანუ ეს ჩემი საკუთარი, პოეტური, ოკაზიონური ნეოლოგიზმია. ემფატიკური ა სიტყვაში სიყვარულს- ა, დამჭირდა იმისთვის, რომ რაკი პოეტური სინტაგმა გავაკეთე “რლსვქმ” თანხმოვანთა სიმჭიდროვეს სიტყვათგასაყართან ა ხმოვნით შერბილება სჭირდებოდა, ჩემი აზრით.
დასასრულ მინდა აღვნიშნო, რომ ესეც ისევე, როგორც ჩემი ლეწდების უმრავლესობა, ჩემი მოფიქრებულია, , აგებულია, “დადგმულია” და შეიძლება შეიცავდეს ან არც შეიცავდეს რამეს ჩემი პირსდი ბიოგრაფიიდან. იმის მიხედვით, რა მჭირდება.
მე არა ვარ ავტორი - დესკრიპტორი, თუმცა ალბათ ამასაც თავისი ხიბლი, მიმზიდველობა აქვს. მე ვარ ავტორი - კრეატორი. და ალბათ ამასაც თავისი …როგორაა ქართულად მიმზიდველობის ანტონიმი? … ვერ ვიხსენებ! ნაკლებმიმზიდველობა იყოს!
ჩემი აზრით, ეს არის საუკეთესო ნაწარმოები, რაც კი აქ გამოქვეყნებულა!
,ხო სამი შვილი გავაჩინე და ქმარს გახდილი დანახულიც არა ვყავარო?!
იმის ამბებიც გავიგონე...
ჩემი- ეს არის!
მომეწონა!
ნამდვილად არასოდეს მიფიქრია, ამდენი ეროტიკული ლექსი თუ მქონდა დაწერილი, თან ასეთი მრავალფეროვანი ხერხების გამოყენებით!
არც მახსოვდა ზოგიერთი ლექსის არსებობა.
მეგობარმა მთხოვა, ვაგროვებო და მისთვის ვეძებ ამ ძველებს. გზადაგზა ახლებსაც ვურევ, ვავსებ იმის მიხედვით, თუ კუდევ რაა გასაკეთებელი, სტუმრების მოლოდინში, ფუსფუსა დიასახლისი რომ ცდილობს , უკვე გაშლილ სუფრას კიდევ რამე შემატოს, სახელდახელოდ.
რაკი ვპოულობ, ბარემ აქაც ვდებ.
მოცულობით - იმდენი ნამდვილად გამოდის, შემეძლო, ცალკე თემატური კრებულიც შემედგინა და გამომეცა…
მაგრამ რაში მჭირდება?
ჩემს ოჯახში ქართულად მარტო მე ვმეტყველებ და რად მინდა , შინ მედოს წიგნი, საკუთარი შვილიშვილებიც თუ არ ჩაიხედავენ შიგ წასაკითხად.
ძალიან შემეხო ეს ტექსტი. ძალიან
ფრიადი
შევჭამეთ დედა. მამაჩემმა და შვილებმა სულ ლუკმა-ლუკმა შევჭამეთ. მოგვიტევოს ღმერთმა.
მადლობა მუხა!
როცა მყარ სალექსო ფორმას ეჭიდები, არ არის მარტივი საქმე.
აქ ვერავინ მოიტყუება, რომ მხრებზე ასხედან მუზა- ანგელოზები და დიად პოეზიას კარნახობენ. ასეთი ტყუილი ან უკეთეს შემთხვევაში ილუზია - შეიძლება გაცვეთილი რიტმის ან ვერლიბრის წერის პირობებში წარმოიშვას. რაც უფრო მყარია, კანონიკურია ესა თუ ის სალექსო ფორმა, ლიმიტებიც შესაბამისად, უფრო მკაცრი აქვს კლასიკის პირობებში.
უთუოდ ამ ლიმიტებისგან თავის დაღწევისკენ სწრაფვა დაედო საფუძვლად მათი მოდერნისტული სახეობების გაჩენას. მაგალითად, მოდერნისტული ტანკა და ჰაიკუ უკვე თვით თანამედროვე იაპონურ, მოდერნისტულ პოეზიაში დიდადაა დაშორებული პირველწყაროთა ლიმიტებს, რომ არაფერი ვთქვათ იმავე ლექსის დასავლურ მოდიფიკაციებზე.
ერთგან გალაკტიონი ამბობს ,, ოქტავებით ვწერ პოემებს, ესეც საქმეა, თუ არა(“( (“მივარდნილი აივანი”)
თავად გალაკტიონმა უამრავი მყარი დასავლური ფორმით გაამდიდრა ქართული პოეზია და კომუნისტებმა იძულებული გახადეს ისიც და სხვებიც, შეეწყვიტათ ამ მიმართულებით შემოქმედებითი მუშაობა, გამოაცხადეს რა ეს ყველაფერი ფორმალიზმად და რეპრესიების ერთ-ერთ მიმართულებად აქციეს. …
სამწუხაროდ, ეს ძნელი საქმე ქართული ლექსის ფორმობრივი გამრავალფეროვნებისა - ისევ გასაკეთებელია, მიუხედავად იმისა, რომ ვახტანგ ჯავახაძეს მართლაც ბევრი აქვს ამ მხრივ ნამუშევარი.
დღეს გალაკტიონის დღეა, ალბათ იმიტომაც მეფიქრება ამ გენიოსის ღვაწლზე ქართული პოეზიის წინაშე, ოტავა რიმასაც ამიტომ შევბედე.
ბოდიშს ვიხდი, ალბათ თავიც შეგაწყინე.
მომეწონა კარგია, თუმცა უფრო უნდა დახვეწო, ,უფრო დამაჯერებელიადგადმოსცე, მაგული დეიდა შემეცოდა, კაზინოებმა და უსახო თამაშებებმა გააუბედურა მრავალი ადამიანი, ჩემმა ახლობელმაც უკანასკნელი კოივზიც კი არ დუატოვა ისე გაუყიდა დედას ყველაფერი, უსახლკაროდ დატოვა და საწყალი ნაზი დეიდას ამ მდგომარეობამ ფსიქიკა შეურყია და დღეს საკუთარ თავსაც ვეღარ ცნობს,
ისე რა თქმა უნდა 21 წლის კაცს ცოლი უნდა ჰყავდეს .მერე დედ და მამა სოფელში თუ ცხოვრობს დედა როგორ დატოვებს სოფელს ან ქმარს, შვილის თხოვნას დედა თბილისში წამოვიდეს უაზრობაა. მეტად აღარ თხოვს ო წამოდიო ჩემგან გადაეცი შენს პერსონაჟ ალექსანდრეს.
მომეწონა კარგია, განსაკუთრებით მომწონს განმარტებები,, საინტერესო ინფორმაციას გვაწვდი ხოლმე, რისთვისაც მადლობა.
ერთი ამბავიც გამახსენდა "დეკამერონი" მეოთხე კლასელი ვიყავი როცა წავიკითხე , იმიტომ კიარა, რო კითხვა მიყვარდა, არა ჩემი უფროსი ძმა კითხულობდა, მერე ბალიშის ქვემოთ მალავდა, , გამიკვირდა რატომ მალავდა, ნეტა რა ამბავი უნდა ეწერესთქო, და ის როცა სახლში არ იყო, გაფაციცებით ვკითხულობდი, ასე ჩავედი ბოლომდე და ვერაფერი რო ვერ გავიგე, მერე დიდობისას იცოცხლე ძალიანაც მომწონდა,სტუდენტობისას ვთრაბახობდ ხოდა ახლაც წავიტრაბახე.
ჯერ შვილეიბი, შვილიშვილები, ეჰეი, რამდენი რამ გაქვს წინ დატირებაზე ლექსი მერე მერე, ,მერეე.
კარგია, როგორც ყოველთვის.
მოკითხვა ფოთიდან.
ფრიად:)
მადლობა, მუხა საყვარელო!
კი ძალიან მართობს ის ამბავი, ვინმე ახალბედა “ავტორი”, რომელსაც ჰგონია, მის გამოჩენამდე ქართულ პოეზიაში არაფერი გაკეთებულა, ფატიმასავით რომ შემოვარდება და დაწერს, ჩემგან წაუღია დარბაისელს იდეაო, მერე მე რომ მივცემ ქოთქოთის საშუალებას ცოტა ხანს და მერე ნაზად ფაქტს დავუდებ, რომ მაგალითად ეს ლექსი, ჯერ კიდევ წინა საუკუნეში, მეოთხედი საუკუნის წინ არის გამოქვეყნებული ,, ლიტერატურულ საქართველოში” და შემდგომ შესულია ამავე სახელწოდების ჩემს კრებულში და გივი ალხაზიშვილი საგანგებოდ მსჯელობს მის შესახებ, მაგრამ ახლა კარგ ადგილებში ვმოგზაურობ და მაგ ფუფუნებაზე ამთავითვე ნებით ვამბობ უარს. სხვათა შორის, ურაკპარაკზეც დევს 2009 წელს.
ახლა ერთი კაი ძილსიპირულიც გამოგვიცხვე...
ძალიან, ძალიან მომეწონა.
ჩვენი ბებოების სული ცხონდა.
მოვიწონე.
|
