|
პერსონაჟზე ვთქვი, პერსონაჟზე, ანუ იმაზე, ვისაც ქოლგის ქვეშ შეფარული სიმარტოვე ელოდება
ქუჩის ბოლოს. :)
დიახ, საღამოს რომ წავიკითხე, მივხვდი რომ დასრულდა. :)
ძალიან კარგი იყო და დიდი მადლობა თქვენ.
მადლობა. გაგრძელება აღარ იქნება. დასრულდა. გამომრჩა, მიმენიშნებინა, რომ ბოლო სამი თავია. დასრულდა
ევა ლორელაი, მოგესალმებით...
გამოქვეყნებისთანავე წავიკითხე ეს ტექსტი და მაინცა და მაინც არ მომეჩვენა საჭიროდ, ჩემი აზრიც დამეფიქსირებინა. თანაც ძირითადი კამათი გადაიზარდა იმის კვლევაში, ვის ეკუთვნის მონოლოგი - ქალს თუ მამაკაცს? - არადა, ჩემი აზრით, სწორედ ამ ინტრიგის გამო შეიძლებოდა ჰქონოდა თქვენს ნაწერს რაიმე ღირებულება...
ერთი რამ მინდა გითხრათ: პრაქტიკულად უინტერესო ხდება ავტორთან ურთიერთობა, როცა იგი თავის დაზღვევის მიზნით აცხადებს, რომ - "პრეტენზია არ მაქვს... არც მწერლობაზე, არც სიტყვების შეერჩევა/არჩევაზე." მაშ, რაღაში გაინტერესებთ ან ვინმეს კომენტარი, ან ვინმეს აზრი და ან შენიშვნები? საერთოდ რა გრჯით, რომ წერთ რამეს და აქვეყნებთ ლიტერატურულ საიტზე, რომლის სამუშაო პრინციპი წინასწარ ცნობილია თქვენთვის?
დარწმუნებული ვარ, თქვენ სრულიად არ განეკუთვნებით იმ კატეგორიას, რომელიც პიკანტური თემის წამოწევით საკუთარი ეროტიკული ვნებების დაკმაყოფილებას ცდილობს (არსებობს ამგვარი გადახრაც, ფეტიშიზმსა და ექსგიბიციონიზმს შორის შუალედში). მაშ რაღაა მოტივაცია, რისთვისაც წერთ?
ჩავთვალოთ, რომ ზემოთ ხსენებული თქვენი განაცხადი ბავშვური თავდაცვაა და მხოლოდ შექებას ნუ დაელოდებით, რამეთუ ნაწერს ბევრი ხარვეზი აქვს...
არაქართული სათაური სრულიად არ ვნებს ტექსტს, - ჩემი აზრით;
თუ თქვენგან შეგნებული ნაბიჯია იმისა, რომ სწორედაც გაურკვეველი უნდა ყოფილიყო რა სქესის სუბიექტი ჰყვება ამბავს, მაშინ ვერ იმუშავა ამ ავტორისეულმა ინტრიგამ, რადგანაც ყველა პარამეტრით მთხრობელი ქალია. მამაკაცებს სასურველი ინტიმური კავშირის მოლოდინისას მუცელში წვა არ ახასიათებთ (სექსის მერე შეიძლება ამგვარი რამ), ფეხები არ ეკვეცებათ, არ კრთებიან (მითუმეტეს, რომ მოულოდნელიც არაფერი იყო) და სიგარეტის სიამოვნებას სრულიად არ იკლებენ - არც მანამდე და არც მერე... იმდენად ქალური ქცევებია პირველივე აბზაცში, რომ სადავოც არაფერი რჩება.
იდეაში თქვენი ნაწერი ვნების გადმოცემისთვის გამიზნული ერთგვარი მინიატურა უნდა ყოფილიყო და სხვა არაფერი, რადგან პრინციპში სხვა არც არაფერი თქმულა, მინიშნებითაც კი... ამიტომაც, სწორედ ამიტომაც... როცა ამგვარ თვითმიზანს ისახავს ავტორი, იგი ვალდებულია ყველა ფრაზა, სიტყვა, შორისდებული, სასვენი ნიშანი, ემოციური ხაზი, ტონალობა... ათასჯერ გადასინჯოს, გაიაზროს და თავისთავად, მათ შერჩევაზე იფიქროს. აბა, სასხვათაშორისო სიტყვებითა და ზერელე ფრაზებით განცდის გადმოცემა და მისი სიმძაფრის ზომა-წონის დარეგულირება ასე იოლი რომ იყოს, ყველა მწერლები ვიქნებოდით.
აი, ერთი თქვენი ფრაზა ნაწერის პირველივე აბზაციდან:
"თმა გაუშლია, ჯინსის შარვალი და მუხლამდე პალტო აცვია, თეთრი ბერეტიდან გაშლილი თმა მოუჩანს."
უბრალოდ რომ ვთქვა, სასაცილო ფრაზაა და არათუ ყურადღებას გამახვილებინებს მკითხველს, არათუ გძაბავს საინტერესოს მოლოდინში და გიზიარებს იმ სასიამოვნო ჟრუანტელს, რაც წესით უნდა მოიტანოს ამბავმა... პირიქით, გაბნევს და ძალაუნებურად იწყებ ფიქრს, - თუ მეორე შემთხვევაში ქალს თეთრი ბერეტიდან გაშლილი თმა მოუჩანდა, მაშ ეს პირველ შემთვევაში რომელი თმა გაეშალა?
ან ავიღოთ სიტყვა გრავიტაცია, რომელიც ყველა გაგებით ფიზიკურ სხეულებს შორის მიზიდულობას, ლტოლვას, ერთმანეთისკენ სწრაფვას ნიშნავს. თქვენ კი ირწმუნებით, რომ პერსონაჟი, რომელმაც გრავიტაცია დაკარგა, ყალყზე დამდგარი ბუსუსებით, მიისწრაფვოდა მეორე პერსონაჟისკენ. ვფიქრობ, აქ კატეგორიულად, წონასწორობის დაკარგვას გულისხმობდით... მაგრამ მკითხველი დედა არ არის, რომ მუნჯის ენა იცოდეს... იგი არ არის ვალდებული თქვენი გადაცდენები ასწოროს. ყველა ვალდებულება თქვენ გეკისრებათ და როცა სრულიად გაითავისებთ ამას, აღარც ის ირონიული კომენტარები შეგხვდებათ, რაც ამ ნაწერს მოჰყვა.
უკაცრავად, რომ მხოლოდ პირველი ორი აბზაცის შენიშვნებით შემოვიფარგლე, მაგრამ ზუსტად ამდენივეს გეტყოდით ყველა აბზაცზე. იმედია, ისედაც მიმიხვდით...
აქვე მინდა დავაფიქსირო ჩემი სიმპათიები თქვენს მიმართ. წარმატებები...
ასეა... :) ნექტარ, გმადლობთ რომ მესტუმრეთ. :*
კარგი რა ნეფერტარ, რა გეხამუშა?! :)
გააჩნია მამაცხონებულში ვის გულისხმობ? მე კონკრეტული არავინ მიგულისხმია ამ ლექსში.
მკითხველის სურვილია, თუ უნდა, ადამიანს იგულისხმებს, უნდა სამშობლოს :)
პ.ს. შემთხვევით არ ვწერ ამ კომენტარს და ჩხუბს ნუ დამიწყებთ, აქამდე გეთქვაო :)))
ძალიან კარგია O.ო
წესით გაგრძელებაც უნდა ქონდეს...
მოგიკითხე ფლორენცია...:-*
ოხ, ეს მწარე სიმართლე....
გაიხარე .
"იესო ვირზე იჯდა, კონოვარსკვლავივით ფართედ იღიმებოდა, ხელის ქნევით იშორებდა თაყვანისმცემლებს, ხანდახან მორცხვად წაიჩურჩულებდა ხოლმე "
ხუედიოსი...:-* მე ასეთი ფორმით არ მომწონს თქმა, როცა უშუალოდ ეხებიან მას...თორემ რელიგიის თემა კი არ მიმაჩნია ხელშეუხებლად...არ ვიცი გასაგებად თუ ავხსენი... იმედია სერგე არ მიწყენს...:-*
სასიამოვნო საკითხავია.
სერგეი, სირცხვილი შენი! ასეთ პატარა ტექსტში ამხელა შეცდომა როგორ გაგეპარა? რას ჰქვია მეთხე თაობაა ღმერთს ეძებენო? დასაბამიდან მაგას არ ჩალიჩობენ? საცაა ხომლდიც უდბნოდ გადაექცევათ უკვე.
ბეთ ავენ, 35-ე კომენტარიდან გამომდინარე, ერთი შეხედვით თითქოს ერთდაიმავეს ვამბობთ მაგრამ სინამდვილეში არა. მკითხველს გააჩნიაო, მასეთი მიდგომა მგონი ვერაა მთლად სამართლიანი. რა გამოდის? ერთი მკითხველი უფრო "კარგი", ჭკვიანი" და "ფასიანია" და მეორე არა? არავითარი! ყველანი კარგები არიან ოღონდ თავ-თავისი გემოვნება და მიდრეკილება აქვთ. არცერთია სხვაზე უკეთესი.
ხოლო წიგნი წარმატებულია თუ მას საერთოდ ჰყავს მკითხველი. მკითხველი კი მთლიანად უცნობი ადამიანია, რომელიც იმდენად დაინტერესდა ამ კონკრეტული ტექსტით, რომ ფულიც კი გადაიხადა მის წასაკითხად. ესაა ის ზღვარი რომელიც მოყვარულ-გრაფომანს ნამდვილი მწერლისგან ჰყოფს. ჰოდა ამ პუბლიკაციაშიც ის ვთქვი რომ თუ ლიტერატურის შექმნის ყველა წესს არ დაიცავ, ამ ზღვარს ვერ გადალახავ მეთქი. შანსია არაა, არავის გადაულახავს ჯერ.
სადაც მსოფლიო ბესტსელერებს წერენ, ერთმა იქაურმა ავტორმა თქვა: თუ შენმა წიგნმა იმდენი ქნა რომ სინთლის ფული გადახდია სახლში, ესე იგი მწერალი ყოფილხარო. ცხადია, ამაში დადებითი ბალანსი იგულისხმება. თორემ თუ ვინმემ საკუთარი ან ნაჩუქარი ფულით 1000 ლარად წიგნი გამოუშვა და მერე 100 ლარი "შემოუვიდა", ამისთანა მიღწევა ნამდვილად ვერ ჩარიცხავს მას მწერლების სიაში.
ხოლო თუ ვინმე ახლობელი მუქთად მოგისამძიმრებს: "აუ, რა კარგი დაგიწერიაო!", არ დაუჯერო. იმიტომ კი არა რომ მაგ შემთხვევაში ახლობლები შეგნებულად გვატყუებენ, უბრალოდ, სულ სხვანაირი თვალით უყურებენ ყოველივეს. ხომ გაგიგია, ექიმს თვისი შვილის მკურნალობა ეკრძალებაო, ესეც იმის მსგავსია.
მიუხედავად იმისა, რომ მე ამ სტილის ლექსებტან ვერ ვარ კარგად , აშკარად იტყობა ავტორისეული ფსევდო..
რელიგიურ გრძნობებზე თამაში რა არის? როცა ამბობ, რომ დღეს ქრისტიანობა ასტრონომიული მანძილითაა დაშორებული ქრისტეს მოძღვრებისგან? :) მე ეს სათქმელი დავინახე აქ და მომეწონა.
რადგან შეცდომით დავწერე მისტერი, ამის გამო დასკვნებს ნუ გავაკეთებთ. ''კაი ტიპობაზე'' პრეტენზია არ მაქვს.არც მწერლობაზე,არც სიტყვების შეერჩევა/არჩევაზე.ვერ ვხვდები ამ კომენტარის აზრს,კრიტიკაა?არ მოგწონთ?თუ უბრალოდ გაგაღიზიანათ ინგლისურმა სათაურმა?შენიშვნას თუ მაძლევთ,იქნებ ისე მაინც მომცეთ, რომ გათვალისწინება მომინდეს.''კაიტიპობაა'' სმაილების გამოყენება?ან ძალიან-ს ნაცვლად ძან -ს დაწერა?
შესანიშნავი იყო. სწორად დამიწერია ხუთი ქულა. :)
სიტუაცია კიდევ უფრო რომ არ დავძაბო, შეძლებისდაგვარად მოკლედ ვიტყვი: ვთვლი რომ ლიტერატურის და განსაკუთრებით პოეზიის თარგმანი იტანს ისეთ მცირე ცვლილებებს, რასაც იასონმა ამ ლექსში გვერდი ვერ აუარა. will not/won't ნამდვილად ითარგმნება ხანდახან აწმყო დროში. მაგ. the baby won't stop crying - ბავშვი ტირილს არ წყვეტს, ან, ბავშვი გაუჩერებლად ტირის.
მეგობრებო, მინდა მჯეროდეს რომ ყველაზე ცხარე კამათიც კი შესაძლებელია პირადი შეურაცხყოფების გარეშე.
იასონ, მინდა მჯეროდეს რომ არ აზროვნებთ ისე სტერეოტიპულად და პრიმიტიულად, რომ ადამიანების თვისებებს მათ სქესს მიაწერთ ხოლმე.
ჰმ, მაინც ვერ ვთქვი მოკლედ. :)
|
