|
ავტორო, ეს ლექსები გადმოვიწერე, ჰოდა, დედნების ბმული თუ მოგეძევებათ სადმე, იქნებ დადოთ? ან, რუსული თარგმანების ბმული დადოთ?
ძალიან მაინტერესებს კოსტენკო, ძალიან.
ახალდარეგისტრირებულო,
"ნოუ დაუთ" რომ აუცილებლად დაეთანხმებოდი, ეგ ისედაც ცნობილი იყო ჩემთვის თქვენი რეგისტრაციისთანავე.
ოღონდ, იქნებ რამე შენიც დადო შენს გვერდზე. წავიკითხავდი, თორემ აქაურობის კითხვა "დარეგისტრირების" გარეშეც შეიძლება.
იცით მაინტერესებს თქვენისთანა ავატარის პატრონს, როგორი ლიტერატურული გემოვნება აქვს.
დიახ, თქვენი შემოქმედება წარმოადგენთ ჩემი ინტერესის საგანს და ამის საფუძველიც მაქვს.
გმადლობთ ყურადღებისათვის.
იასონს ვეთანხმები მის მიერ გამოთქმულ შენიშვნებში. ამავე დროს ქულაშიც ვეთანხმები, 2 ქულას ვწერ მეც. კარგი ლექსია. შეცდომები კი გასწორდება.
ვიკიპედიით არ იწერება ლექსები.
ეტყობა ემიგრანტი ხართ და საქართველოში არ ყოფილხართ კარგა ხანია. შეიძლება მანამდეც ქალაქად სახლობდით და არც მწყერის დაძახილი გაგიგონიათ და არც ტოროლას გალობა. დასავლეთ საქართველოში საბაღ-ბოსტნე, საბაღჩე, სახორბლე, სავენახე და სასიმინდე ადგილები, ნალიები და ხორბლის ორმოები, ისე როგორც ჭურ-მარანი პირდაპირ კარმიდამოზეა მიბმული, ამიტომ მურია ყველაფერს ყარაულობს. კახეთში ცალკეა დასახლებები და სახნავი მიწები კიდევ ცალკე... - ეს მუდმივი ომიანობის და ლეკიანობის გამო იყო და ასეც დარჩა.
ჩემს სოფელში, იმერეთში ჩემს მეზობლად ცხოვრობს "პარუსკაანთ" ნელიკა, ბებიამისი იყო რუსის ქალი, ახალი გათხოვილს რასაც არ ეტყოდენენ მეზობლები არ ესმოდა და "პარუსსკი, პარუსსკი სკაჟიო" - ეხვეწებოდა ყველას, ჰოდა კი შერჩა "კლიჩაკად" ბოლოს "პარუსკაანთი" შვილშვილებსაც გადმოყვა ...
სიმინდსაც აქვს ძალიან მცირე მარცვლები და არსებობს სპეციალური ჯიშები (მაგალითად საბატიბუტე) სპეციალურად თესავენ და სასილოსეც წვრილმარცვლიანია) . ვინც მხოლოდ მოხარშული ტაროს ჭამს, ეგ არ იცის... =))
პოეზიაში შეიძლება სიმინდი იყოს ლურჯი, ხოლო მარცვალი ოქრო, მთებსაც დაბინდული ქლიავისფერი ჰქონდეს, ლურჯი ცხენებიც ძოვდნენ წითელ ბალახზე, მაგრამ ეგ პოეზიის ამბავია და არა ვიკიპედიის.
ჯანოს არ ვიცავ, როგორც წერს, ისე ვერც მე დავწერ და ვერც შენ. მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვანია ლექსის ყურადღებით წაკითხვა, მით უმეტეს რომ ახალ მიმართულებას ეძებენ აქაური პოეტები, ამიტომ ლექსები ხანდახან ძალიან უცნაურია და ლექსს არც ჰგავს ხანდახან... მე მაგალითად არ მომწონს დადაისტური მიმართულება, მაგრამ არსებობს და რა ვქნა... ( ისე არც ჰიტლერს მოწონდა, გონი დეგენერატიზმს ეძახდა... =))
ორჯერ ორი, პოეზიაში შეიძლება ათასიც იყოს და ტოლობის ნიშნის ნაცვლად უსასრულობის ნიშანი იხმარებოდეს, აი ის მხარ-თეძოზე წამოწოლილი რვიანი როა თავში მინუსით და ბოლოში პლიუსით, იმიტომ რომ პოეზიაა და არა მათემატიკა.
თუ არ მიპასუხებთ თქვენი ნებაა, თანაც დროც ძვირია და პოეტური "ამბების" ახსნაზე ვერ დავხარჯავ. ოღონდ როცა ავტორი კომენტარს წაიკითხავს და კომენტატორს ვერ გაუგებს, არ უნდა დასცინოს მაინც (IMHO).
ტოლობის ნიშანი შემშლია და ვიცი შავი დღე დამადგება ამისათვის... :)
ორჯერ ორი ოთხია
ორს პლუს ორიც ოთხია
ვსო
ნეფერტარ, თქვენთან კამათი წყლის ნაყვაა, კარგად ვიცი, ამიტომ არ გეკამათებით - უბრალოდ, სხვა მომხმარებლები რომ არ დაიბნენ:
1, გოგიტა და გიგო სხვადასხვაა, გიგო - უფრო აღმოსავლეთ საქართველოშია გავრცელებული,
"თებროლაანთ გიგო" - ამ კონსტრუქციას, ასეთ სიტყვათშეთანხმებას ლიხის მთის იქით ვერ გაიგონებთ.
2. სასიმინდე, საბოსტნე, საბაღჩე - სრულიად არათანაბარი ერთეულებია დაჯგუფებული ხელოვნურად.
საბოსტნე, საბაღჩე - ზოგადი დასახელებაა ბოსტნეულისა და ბაღჩეულის მოსაყვანი ადგილის
ადგილს კი სადაც სიმინდი მოჰყავთ, სიმინდის ყანა ჰქვია და არა სასიმინდე.
სასიმინდე იგივე ნალიაა ცალსახად და არსად ამ ტერმინის ქვეშ ყანას არავინ მოიაზრებს, აბსურდია.
ა, ბატონო თქვენ ვიკიპედია:
"სასიმინდე, ტაროიანი სიმინდის შესანახი ნაგებობა, სადაც არის დაყრილი ტაროების განიავებისა და გაშრობის საშუალება....
სასიმინდეს იმერეთში, გურიასა და აჭარაში ნალიასაც უწოდებენ"
https://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A1%E1%83%98%E1%83%9B%E1%83%98%E1%83%9C%E1%83%93%E1%83%94
მურიები სიმინდის ყანებს მითუმეტეს არ დარაჯობენ, კარ-მიდამოს იცავენ
3. მწყერი ბინადრობს იქ, სადაც მისი საკვები იშოვნება - მათ შორის, სიმინდის ყანაშიც, თუმცა პურის ყანა ურჩევნია, რადგან პურის მარცვლის აკენკვა შეუძლია, მაგრამ მთელ სიმინდის მარცვალს ვერაფერს მოუხერხებს, გამორიცხულია, ყანაში კი სიმინდს არავინ დაუღერღავს. მისი საკვებია სხვადასხვა ბალახეულის თესლი, კვირტი, ყლორტი, ასევე მწერები.. იკვებება დაახლოებით ისე, როგორც წიწილა.
ეს ყველაფერი არის ისეთივე ცხადი, როგორც 2+2-4
შეგიძლია აწი ამტკიცო, რომ თეთრი შავია და პირიქით, მეტს აღარ გიპასუხებ.
და არ სჭირდება ჯანოს დამცველები, ასე მგონია მე.
უდიდესი მადლობა ლეკ ტალასი
პატივისცემით ნ ე ქ ტ ა რ ი.
უდიდესი მადლობა ლეკ ტალასი.
პატივისცემით ნ ე ქ ტ ა რ ი.
გაიხარეთ!
ივლისის წარმართმა წვიმამ ??? თუ ივნისის?
მიხარია, რომ გახსოვს... ძალიან მწარე ღამე იდგა თბილისში, ძალიან მძიმე ღამე.
ეს ავტორი არის გენიალური, სრულიად არაჩვეულებრივი, ნამდვილი პოეტი.
როგორ მიხარია რომ ქართველია და ქართულად წერს, როგორ...
555.
http://www.geocinema.ge/ge/index.php?filmi=135
აგრეაა თებროლე, გოგიტა და მთელი დასავლეთ საქართველო.
სასიმინდეს, საბოსტნეს, საბაღჩეს - საქართველოში ეძახიან სიმინდის, ბოსტნისთვის და ბაღჩისთვის სათესად მომზადებულ ნიადაგს. ასეა იმერეთშიაც ჩემი წინაპრების სოფელში. მოსავლის აღების შემდეგ ნიადაგში რჩება ჩაპნეული მარცვლეული. ამიტომ მწყერი ხშირია მაგ დროს, თითქმის ყველა ნაყანევიდან ისმის მწყერის დაძახილი რომელიც "ქვით-კირრ" -ს წააგავს. მწყერი გაზაფხულიდან ოქტომბრამდე რჩება საქართველოში და სწორედ სასიმინდეში ან მოსავლის აღების შემდეგ ნასიმინდარში ნაწვერალზე დაიარება. ვისაც მწყერზე უნადირია, ეს იცის ძალიან კარგად.
ლექსში ხაზგასმითაა მითითებული რომ "აგვისტოა. ხვატია სოფლად…" - ამ დროს კი მწყერზე ნადირობის სეზონი იხსნება. ჩანს ავტორმა ეს კარგად იცის და მწყერზეც უნადირია.
სიმინდის ტაროს შესანახი ადგილი რომელიც მაღალზე იდგმება არის ნალია. ამასაც სასიმინდეს ეძახიან დღეს მაგრამ დასავლეთის ქართულ სოფლებში მხოლოდ ნალიას იტყვიან. აღმოსავლეთ საქართველოში ნალიები თითქმის არაა, იქ სიმინდს სასილოსე კულტურად უფრო იყენებენ და მჭადს კიდევ პურს ამჯობინებენ.
ვფიქრობ რომ ავტორი, როგორც ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, ისე ზოგადად, მხოლოდ თავისი თვალით ნანახს, საკუთარ წარმოსახვას და გულს უნდა ენდოს.
ლექსს 5 ქულა, რადგან სრულიად უნაკლოა.
ლამაზია...ყაყაჩოები შენი მინდვრის განაჩენია,
სევდანარევი ოცნებების გადამრჩენია...
წავიკითხე,გამეღიმა...გმადლობთ.
ასე ვიცი ხოლმე, მიდებ-მოდება :))
მთავარია, ადრესატმა იცოდეს :))
|
