|
გმადლობთ მუხა!
მგელს, ღორის ხორცი, საკუთარ თავზე მეტად ჰყვარებია, თურმე. .განსაკუთრებით კი, მწვადი.
პატივისცემით ნ ე ქ ტ ა რ ი.
შე ც დ ო მ ა ო ბ ი ე ქ ტ შ ი ხართ ახალდარეგისტრირებულო.
გიჯობთ ჩ ა ა ს წ ო რ ო თ-
არასწორია-ახალდარეგისტრირებული,
უნდა იყოს-ახლადრეგისტრირებული.
მგელი ღორის ხორცს ჭაამს?
მომეწონა.
არაუშავს.
ზღვის ფერი გაქვს თვალები და
თავად გავხარ ზღვას! კონსტანტინე გამსახურდია,
მერე
პუშკინზე გადავედით,
კი კარგი ლექსია,
ერთი ანეგდოტი გამახსენდა პუშკინზე მერცხალსა და ბუდეზე. პირადში მოგწერ.
შესანიშნავია,
კიდევ უფრო შესანიშნავი იქნებოდა ჩემთვის სიტყვა (იგლიჯა) რომ არ იყოს.
ლამაზია, სადა, გრძნობადი.
კარგია, როცა ყველაფერი კარგად არიდ და იქ ბრუნდები, სადაც უნდა იყო.
რა თქმა უნდა შვიდი წლისამ უნდა იცოდეს რა არის მარხვა და ზიარება .
კათოლიკურ ეკლესიაში , ბავშვები ჩვილობის ასაკიდანვე დაყავთ, პატარაობიდანვე ერკვევიან ყველაფერში, მაგრამ პირველი ზიარებას , პირველ აღსარებას რვა წლის ასაკის შესრულებისას იღებენ, ამ დღიდან უკვე ეკლესიის მრევლად ითვლება.
ლექსი კარგია.
:)
ამ ლექსზე მოკლე, არცთუ აღფრთოვანებული კომენტარი დავტოვე და ამავე დროს, 2 ქულა.
ახლა რატომღაც მომინდა, ჩემი კომენტარი განვმარტო.
ჯანოს კაი ხანია თვალს ვადევნებ და ოსტატობას რომ უმატებს, ეს ფაქტია, კარგია და ბუნებრივია.
ამავე დროს, მის ლექსებში ზოგჯერ ვაწყდები ხოლმე სტრიქონებს, რომლებიც ჩემი აზრით, მთელ
ლექსს აფუჭებენ, გულწრფელობას უკარგავენ. სხვა წვრილმანებზე არაფერს ვიტყვი.
ჩემი აზრით, რა -თქმა უნდა. ვფიქრობ ხოლმე - რაში სჭირდება ჯანოს ეს და ვერ მივმხვდარვარ.
იქნებ მე ვცდები და ჩემშია პრობლემა? შეიძლება
მოდი ერთად ვნახოთ და ინტერესით მოვისმენ თქვენს შეფასებებს.
............. გოგმანით სასიმინდეში
გამოეპარა ციცქნა მწყერი დაღლილ მურიას.
აქ ღობის ძირას თებროლაანთ გიგოს გალეშილს,
ეძინა ხოლმე უქნარას და სახემურიანს.
1. ......გოგმანით სასიმინდეში/ გამოეპარა ციცქნა მწყერი დაღლილ მურიას...
ამ სტრიქონებში, ჩემი აზრით, ცოდნით და გამოცდილებით, სტრატეგიული შეცდომაა. ასეთი რამ არ შეიძლება მომხდარიყო და ამდაგვარ რამეს ავტორი ვერ ნახავდა. რატომ?
- იმიტომ, რომ სასიმინდეს საქართველოს ყველა კუთხეში დგამენ მიწიდან მაღალზე, ისე, რომ ჩიტი სასიმინდეში ვერ შეგოგმანდება.
მურია დაღლილიც რომ ყოფილიყო, ფრინველებისაგან სასიმინდეს დარაჯად ვერ გამოდგება.
- იმიტომ, რომ მწყერი არ მიეკუთვნება ე.წ. ბაღის ფრინველების ჯგუფს, ანუ ფრინველებს, რომლებიც ადამიანის ეზოსა და ადგილსამყოფელთან ახლოს ცხოვრობენ. მაგ. შაშვი, ჩიტბატონა, ნიბლია, შოშია და ა.შ.
ქურდბაცაცა და ხულიგანი ბეღურა, რაც მთავარია. არც შემთხვევით არ მოხვდება მწყერი ადამიანის კარმიდამოში.
- და კიდევ, მგონია, რომ ფრინველი ქათამზე დიდი მაინც უნდა იყოს, რომ სიმინდის მარცვალს მოერიოს.
ხორბალს - კი ბატონო, მაგრამ სიმინდს მწყერი არ ეტანება მგონია. ღერღილს კი მიირთმევს შინაურ პირობებში, ფერმაში.
2. აქ ღობის ძირას თებროლაანთ გიგოს გალეშილს,/ ეძინა ხოლმე უქნარას და სახემურიანს.
თებროლე და გიგო იმდენად "აღმოსავლური" სახელებია თვითოეული, რომ ვერაფრით წარმომიდგენია
დასავლეთ საქართველოს სინამდვილეში, არსებობდეს დედა შვილი თებროლე და გიგო
თებროლაანთ გიგო - იმდენად "აღმოსავლური" ფორმაა. რომ ასე მგონია, სადმე ჩუმლაყზე ან წნორზეა საუბარი.
ღობის ძირში მძინარე, გალეშილი თებროლაანთ გიგო - საერთოდ საქართველოს სინამდვილეში არატიპიურია, მითუმეტეს არატიპიურია დასავლეთ საქართველოს სოფლისათვის.
და თუ მაინც, დავუშვებთ რომ ამდაგვარი რამ "ხომ შეიძლება მომხდარიყო", ისევ ვიტყვი - იმდენად არატიპიურია, არა-დამახასიათებელი, რომ იმ დანარჩენ ძვირფას მოგონებებს შორის მისი მოხსენება არ ღირდა, არ იყო საჭირო.
დამიჯერე ჯანო, დამიჯერე, არ წააგებ.
:)
ღმერთმა დალოცოს საქართველო, ღმერთმა გვაშოროს ჭირი, გაბრწყინებული სახეები გვენახოს საკუთარ სამშობლოში სიცოცხლის ბოლომდე.
ამინ.
კარგი მიძღვნაა და ბარემ მიგეწერა ვის!
დიდი ხნის პაუზის შემდეგ შემომეწერა :)
|
