თეთრი ღამიდან
მიყურებდა
შენი აჩრდილი
რომ მივტრიალდი
კედლისკენ და
პირი ვიბრუნე,
ახლა ცხოვრება
უხერხულად,
ჩვენში გაჩრილი
სისხლიანია ,
როგორც ზურგში
მტრების ბებუთი.
გამოანებეს
წლებმა თავი
ყველა საყვედურს,
დუმილი
გაწვა ღრუბლებივით
მღვრიე თვალებში,
და პოეზია
როგორც ჩვენი
ბოლო რანდევუ,
ტკივილიანი მოგონების
წიგნად იშლება...