|
პესის ან ფიფას თამაშიც შეიძლება ეგზოტიკისთვის :დდ
როცა სადღაც, დამტვრეული კიბის მეთორმეტე თუ მეცამეტე საფეხურზე, ქსელიან კედლებს ხარ მიყრდნობილი და ისე კითხულობ, ყველაფერი პირიქითაა.
სარდაფი არ კვდება და უკეთესიცაა.
დამძიმებულს და გზაგამოვლილს, ეს მაკლდა , (თურმე)
პიწიორკა!
შეგვიძლია ,, happy end\"-აც მოვიაზროთ,შიშიდან გამოსვლა და თავის დამშვიდება <3 ჩემგან 5!
აღარ ვარ ავად,
გამოცვივდნენ დედა და ძმები....
ალბათ რა ბედნიერებაა სარდაფიდან გასვლა
გილოცავ
გეგა, მეტაფორები ნაწვალები ვერ იქნება, რადგან ძირითადად, ძველი \"ცოლებიდანაა\")
გმადლობ, რომ წაიკითხე. შენი შეფასებები საყურადღებოა ჩემთვის<3
კაი ხანია ამ სტილში არაფერი წამიკიტხავს ;დ
ბავშვობის ეგზოტიკა წამოიღო
3
კი ნაწვალებია , მაგრამ სინაკლებე იგრძნობა იმისი ,
რასაც ძირითადად ლექსში ვეძებ ხოლმე,
თან მეტაფორებიც ნაწვალებია საკმაოდ...
სადღაც რაღაც კარგის გამოჩენის ბუნდოვნებიდან ვერ გამომიყვანა ტექსტმა ..
ბარათაშვილი არ ინიღბება. ლერმონტოვი კი გარეგნული ბრავადით(უკიდურესი ცინიზმით) ნიღბავს სულიერ ტანჯვას.
თქვენც იმავეს წერთ, რაც მე დავწერე. ბარათაშვილის გარდაცვალების წლად ხშირად 1844 წელს წერენ(უფრო რუსები, ალბათ ასეც იქნება) და გამოდის, რომ ორივეს, ლერმონტოვსაც და ბარათაშვილსაც, დაახლოებით 2 თვეში უსრულდებოდათ 27 წელი. ლერმონტოვი ადრეულ ასაკში(თუმცა ისედაც ახალგაზრდა იყო) ცხენმა გადმოაგდო და დაკოჭლდა. რაც შეეხება ბრძოლებს, ბაირონიც კოჭლი იყო, მაგრამ საბერძნეთში იბრძოდა და საბერძნეთის ეროვნული გმირია. იქვე გარდაიცვალა. ვერაფრით დაწერ ასეთ ლექსებს, თუ არ იტანჯები. და თუ ბოროტი სული გტანჯავს, შეპყრობილი ხარ. ისინი მთელი ცხოვრება ადგილს და სიმშვიდეს ვერ პოულობდნენ.
ლერმონტოვი არამგონია, კოჭლი ყოფილიყო, სმხედრო კარიერა ვერ ექნებოდა მაშინ. და 26 წლის ასაკში დაიღუპა.
შეპყრობილობაზე ცოტა გამეცინა. ბოროტი სულები, დემონები და სხვადასხვა არამიწიერი ძალები რომანტიზმის ესთეტიკის ბუნებრივი კომპონენტია. მაგ ეპოქის ლამის ყველა პოეტთან შეხვდებით. ბაირონთან მთელი გალერეა იშლება ეგეთი ძალების - დაწყებული ლუციფერით და \"მანფრედის\" ავი სულებით დამთავრებული. ისე პარალელისთვის უფრო ეს ლექსი გამოგვადგებოდა, რაც კარგად აჩვენებს ამ ორი პოეტის შემოქმედებითი ტენდენციების ანტაგონისტურ ხასიათს. ტატო წყევლის ბოროტ სულს, ლერმონტოვი ერთგვარ ტკბობაშია ჩავარდნილი, ანუ რასაც ბარათაშვილი მისტირის (რწმენის დაკარგვას, ილუზიების განქარვებას და ა.შ.), ლერმონტოვი ამ ყველაფერს სტოიკურ პოზიციას ახვედრებს. კიდევ ერთი კომპონენტია ლერმონტოვის პოეტიკაში, რაც, ჩემი აზრით, ბარათაშვილს არ აქვს - ესაა ერთგვარი ტოტალური სიძულვილი, ზიზღი, რომელიც მას არსებული სინამდვილის მიმართ აქვს, ამით ენათესავება ბაირონს და რაც მომწიფებული პუშკინისგან განასხვავებს, რომელიც სინამდვილესთან შერიგების, რეზინიაციის გზას ირჩევს. თუმცა \"მერანის\" დარი ლექსი ლერმონტოვის შემოქმედებაში არ მახსენდება.
Мой демон
Собранье зол его стихия.
Носясь меж дымных облаков,
Он любит бури роковые,
И пену рек, и шум дубров.
Меж листьев желтых, облетевших,
Стоит его недвижный трон;
На нем, средь ветров онемевших,
Сидит уныл и мрачен он.
Он недоверчивость вселяет,
Он презрел чистую любовь,
Он все моленья отвергает,
Он равнодушно видит кровь,
И звук высоких ощущений
Он давит голосом страстей,
И муза кротких вдохновений
Страшится неземных очей.
ხანდახან მიჭირს აკრეფა და თავისით იმასშვრება))
მადლობა უდიდესი. ..
ეს ლექსი ისე მომწონსს არ შემიძლია ისე ჩაუარო ასე ,რომ 5 თამარს .
:)
საერთოდ, როცა მომწონს, რასაც ვკითხულობ, ჩაყლაპულ ასოებს და ეგეთებს ვერ ვამჩნევ, მაგრამ ახლა დავაკვირდი, მაინც შემჩნეული როგორ მიშლის ნერვებს. როცა რაღაც ისეთი კარგია, ასოც არ გინდა აკლდეს
\"ლექსი უვიცი მკითხველით თუ შეიბღალება,
იქვე მალმოდ მოედება ბრძენი მკითხველი\"
ჭეშმარიტად! :)
რაც გამომსვლია, დამიტოვა პირის სიმშრალე,
ნერწვს კი არ, ან ვერგამოსულები უფრო მაყლაპებს.
უკუღმართი მე :)
დააფიქრებენ ადამიანს შენი ლექსები. :)
ნეტარ არიან უწვალებელნი -აქ, ნაწვალებნი -იქ :პ
ვაჰ!
ეგ არის!
მეც არა ვთქვი... :)
ბალახას/ეული, უფრო :))
დერ\"ვიშ!\"ული? კარგია!
წარმატებები! :)
მალე მეორე წიგნი უნდა იმასვქნა და გამცნობ :)
:)
-ვიშ, მიხარია, რომ გედერ-ულება,
ტავტოლოგიისგან თავი შევიკავი ვიშ-ზე :)
ვისკი დგას ალაგ და
სიფხიზლე ალაგდა,
როგორც ჩანს! :)
...და ლექსიც დალაგდა!
დერვიშულად. :)
მსუბუქ სურათს უხდება სი-მძიმე-abbey :))
ტიპური გემბლერის პორტრეტი.
ცოტა მძიმეების სიჭარბეა : )
ის-ის იყო, ბოლომდე წაკითხვას ვამთავრებდი და კომენტარისთვის ვემზადებიდი, მთავარის - ბაირონის კოჭლობა სადაა-მეთქი და ჰა!
კარგია.
ლიტმცოდნეობამდე მიდის და ზღვართან ჩერდება. თუ მეხსიერება არ მღალატობს, ეს საკითხი ი. ბოგომოლოვს აქვს გაშუქებული. არ ვიცი, ინტერნეტში დევს თუ არა.
ჩემთვის საინტერესოა ნებისმიერი მკითხველის გამოხმაურება.
ეს სამწუხაროდ რეალობაა.მაგრამ არა პროზა..
არა ასეთი ტემპი სად არის.უბრალოდ აქ დავდე სხვა დროს დაწერილი.არ ემთხვევა ატვირთვა და ტემპი ერთმანეთს.
გეთანხმები, ყველაფერი ნაწვალებია ჩემს შემთხვევაში :)
|
