|
რა კარგი იყო!
დიდი მადლობა ყველას:)
ჭა. მოკითხვა შენ...
"შეწირულებზე დგანან ახლა შესაწირები"- ისეთი ფრაზაა ლექსის ბოლომდე წაკითხავს რომ "გაიძულებს"...
წვიმის გოგო იყო თაია... ლამაზი და ემოციური ... ღიმილივით
"გაშალე სუფრა - ასი წელი რასაც უცდიდი, აღსრულდა ახლა" ან დასრულდა , ვინ იცის ...
მადლობა შენიშვნისთვის, გათვალისწინებულია.
კარგი ნაწერია. სიუჟეტმა ძალიან გამაღიზიანა, შეიძლება ეს ამ ტექსტის დადებითი მხარე იყოს. ტრაგედია უგმიროდ
მახსოვს რომ მიყვარხარ მელ..
გოგონა ფრანგული სურნელით
გულში ჩახუტებაც დაგიტოვე
ჰმ..
როგორ დამეკარგე.
მახსოვს.. მიყვარდი.
ახლაც <3
საკრალურია ))
დათო ქარჩავა-მადლობა დიდი :)
ტასუსუნა და ტასო სულ მერევა, ძლივს გავარჩიე) ორივეს ყოჩაღ...))
პ.ს -მადლობა ინტერნეტში შემთხვევით ნანახ პირველი კუპლეტის ავტორს,რომ ცხოვრებაში,პირველად ლექსი დამაწერინა :)
ასეა. ყველა წიგნი ხომ ადამიანზეა, ადამიანის თვალითაა დანახული.ის ირეაკური სამყარო კი, ხანდახან კი არა, ყოველთვის სჯობს რეალობას. გააჩნია ვინ რას როგორ აღიქვამს.
მეუდაბნოვე :))) თქვენ მეტი სიმძაფრე, დრამატიზმი შემატეთ სიუჟეტს. შემეცოდა ჩვენი რომანი(რომანა) :)))
გმადლობთ, ურაკელებო, რომ კითხულობთ და აზრს გამოთქვამთ.
-მეთქი:)
ვიფიქრე: იქნებ, დადო მეთქი და ჰოი, საოცრებავ, დამხვდა:) კეთილი შურით მშურს, ისეთ მაგარ ჟანრს მიაგენი. ვისიამოვნე ფრიად. თუ არ მიწყენ: ბარხატი ხავერდით შეცვალე. სიყვარულით, უმა
კიდევ მივუბრუნდიიი... იშვიათად ვაკეთებ ხოლმე ასეეე... ისე, ძალიან საინტერესოდ ახსენი და მგონი, უნდა დაფიქრდნენ გრამატიკოსები... წინ რატომ უნდა იყოს, როცა უკვე მოხდა? აი, რამდენიმე კი ასე და რატომღაც, ტელევიზიებითაც სულ "რამოდენიმე" ისმის.
თავიდან მეგონა ეს ტკბილსუნამოიანი ქალი წიგნს სხლში წაიღებდა(წაიყვანდა). გულაღმა წამოწვებოდა და ნაზი თითებით ფურცვლას დაუწყებდა, შუაღამისას ძილი მოერეოდა, ლამაზ მოციმციმე თვალებს დახუჭავდა, ბროლის მკლავები ტახტზე ჩამოუვარდებოდა და ჩვენი გმირი მის ბროწეულის ძუძუებს შორის ამოყოფდა თავს. მერე აღიწერებოდა ჩვენი გმირის ვნება-განცდები.
და ბოლოს ფინალი: გამთენიისას ვიღაც უხეში მთვრალი კაცი შემოხსნიდა საძინებლის კარს. ჩვენს რომანს(რომანას) ტკბილსუნამოიანი ქალის ძუძუებიდან ამოგლეჯდა და საწოლის გვერდზე მდგარ სკამზე გადაშლილ-გადაფარჩხულს დააგდებდა და თავისი მყრალი საჯდომით ზედ დააჯდებოდა.
...მაგრამ ღვთის წყალობით ავტორმა უფრო დელიკატურად და რაფინირებულად მოგვითხრო ჩვენი გმირის ამბები.
მომეწონა.
კარგია.
ლექსი მუსიკით სუნთქავს.
კარგია. მშვენიერი სიმღერაა.
ყველა რუსთაველი ხომ არ იქნება.
მომეწონა.
კარგია. მომეწონა.
"დაჭრილი ფრთებისგან მარაო გამოვა "- კარგი სახეა, ტრაგიკული...
"ხანდახან სიტყვებს არც ამბობდა, გულიდან მთელ სხეულში, თავიდან ფეხებამდე აიტარ-ჩაიტარებდა და გაუშვებდა."- ლოცვაც ესაა, ალბათ.
აბორტზე, როგორც ტორტზე- როგორი სარკაზმია.
ფინალური ფრაზებიც ძალიან ძლიერი...
რაღაც ვერ არ არის აქ რიგზე...
თუ უნდა შეგიშვათ, მაშინ თქვენ უნდა დარჩეთ ;)
ყელში ხარკებიც ვერაა კარგი ამბავი :)
თუმცა, იმაში გეთანხმებით რომ ყოველი კაცი ( ადამიანი) მოვლენაა.
|
