სიტყვა ავახიე მონოლოგს
ფიქრები დავკემსე როცა,
გაშლილ ხელისგულზე გიპოვე
ხაზებში დაკარგულ კოცნად.
ბრჭყვიალა მაქმანში გაგცვალე ,
კაბა შევიკერე ჩემთვის,
რძესავით ვიყუდებ ანარეკლს
ჩრდილივით გაფენილს ფერხთით.
სარკემ აირეკლა ღამე,
თვალებში მომწყვდეული შიშით
ჩემი სიტყვა იყო მწარე,
შენი მონოლოგი მშვიდი.