ტრიალ მინდორზე წამოწოლილი
ვარსკვლავს უყურებ დაბეჯითებით,
ზოგჯერ ,ფიქრებში ჩაობებული,
წუთებს ვიხსენებ ბედნიერების!!

ზოგჯერ უბრალოდ თვალებს დავხუჭავ,
შევიგრძნობ ღამის თბილ ნეტარებას,
უმალ გავახელ თვალის დარაბებს
და დავიბრუნებ ძველ რელობას.

რატომ გონიათ გატანჯულ გულებს,
რომ არარსებობს თუნდაც იმედი,
რატომ იღუპავთ თქვენ ამით სულებს,
რომ შეარცხვინოთ სიცოცხლის გედი?

ცხოვრება მუდამ ღირს, თუნდაც უაზრო,
თუნდაც, იმისთვის რისკენაც ილტვი,
რომ შენ შესძინოს სიცოცხლეს აზრი
და უბრალოდ, გახდე შენ ამის ღირსი.

.................................................
.........................................
უეჭველი მხოლოდ სიკვდილია,
ჩვენც მოვესწრებით ამას,
ზოგისთვის ეს გავლილია,
ზოგისთვის წააგავს თამაშს.

რატომ დაუტოვო მიქელას ღია
ჩემი ცხოვრების კარი?
რატომ დავიხალო, მე შუბლში ტყვია
და გაუკეთო სხვებსაც  ავი?

ყველას გვიფიქრია სიკვდილზე,
ყველას გაგჩვჩენია სურვილი,
თუნდაც გაფიქრების ზღვარზე,
ფიქრშიც ჩამჯდარიყო დუმილი!!

არ ღირს, ამ სილამაზის  დაკარგვა.
რასაც ვერ ამჩნევთ ზოგჯერ,
უნდა შეგეძლოთ ნისლის გაფანტვა,
ბედნიერაბას განსაზღვრავთ ორჯერ!!

ერთხელ სიკეთის ბედნიერებას,
რაც თქვენ გაგყვებათ სიცოცხლეშივე
მეორედ სიყვარულის ბენდიერებას
ცაში აგყვებათ სამოთხეშივე!!!