ქარი მანჭვა-გრეხვით ქუჩებს მოუყვება,
მელაკუდასავით ქალ-ვაჟს ეპარება,
სურს რომ მოეფეროს,ნაბიჯს მოუნელა
ახლოს მიუჩოჩდა,გვერდით ეტმასნება...
          გოგოს შეაჟრჟოლა,ქარი გაირინდა,
          ვაჟმა შემცივნული უმალ მკერდს მიიკრა,
          ჩაკვდა,ჩაწყნარდა,თითქოს დაირცხვინა,
          ქარმა გულმოკლულმა ხელის კვრა იწყინა...
ქარო კლდის წვერიდან ზვავივით მოვარდნილო
როგორ მილასლასებ ფოთლების ვამპირო,
სულისკვეთება შენი მორაინდო
ლოდებმა შთანთქა,ლურჯმა სანაპირომ.
        ჩუმი ქვითინი ქარის ნამალევი,
      წყალმა ბობოქარმა გულთან მიიტანა,
      ქარს მიუალერსა,სახე ნაწამები
      მღვრიე ტალღებში ჩაწვა,მიიმალა...