ღმერთო თიბათვეა,
რა დარია.
გული მოლოდინმა 
გადალია.
რითმები ცრემლებად
დამაბნია,
მზემან თიბათვისამ
გადამრია!
ზეცას დაეზარა
გაღიმება,
ზმორიბის ძილ-ღვიძილმა
გადარია,
ალუბლის კენწეროდან
ჩამოიღო,
მზე და ხელისგულზე
დაატია.
ქარმა გადავარცხნა
გამალებით,
ძეწნას ჩამოშლილი
დალალები.
თმებში ჩააბნია
ამალებით
თეთრი ყვავილები
სადაფების.
თითქოს არასოდეს
მიმღერია,
თითქოს არასოდეს
გამიგია,
სულში ჩაღვენთილი 
სტრიქონები,
მზემან თიბათვისამ
რომ არია.
ღმერთო, თიბათვეა,
რა დარია,
გული მოლოდინმა
გადალია,
რითმები ცრემლებად
დამაბნია,
მზემან თიბათვისამ
გადამრია.